Home     Grasduinen     Over     Zoektips     FAQs     Disclaimer     Meertens Instituut         english

Nederlandse Liederenbank


DE LITERAIRE CANON VAN HET NEDERLANDSE LIED      

terug

11. Van twee Koninghs Kinderen

uitleg



Het waeren twee Koninghs Kinderen,
Zy hadden malkander soo lief,
Zy konden by malkander niet comen, 
Het water was veels te diep.
 
Wat stack zy op? drie Keerssen,
Drie Keerssen van twaelf in’t pont,
Om daer mee te behouden
’t Konings soontje van jaren was jonc
 
Met een quam daer een Besje,
Een ouwe fenijnde Bes,
En die blies uyt de Keerssen,
Daer verdroncker die jonge helt.
 
‘Och moeder,’ seydse, ‘moeder
Mijn hoofje doet mijnder soo wee,
Mocht icker een kort half uertje
Spanceren al langhes die Zee.’
 
‘Och dochter,’ seydse, ‘dochter,
Alleen en meught gy niet gaen,
Weckt op u jonghste Suster
En laeter die met u gaen.’
 
‘Mijn alder-jonghste suster,
Datse alsoo kleynen kindt,
Zy pluckter maer alle die Roosjes
Die zy in haren weghen vindt.
 
Zy pluckter maer alle de Roosjes
En die bladeren laet zy staen,
Dan segghen maer alle die Lieden,
Dat hebben de Konincks kinderen gedaen.’

De moeder ginck nae de Kercke,
De dochter ginck haren ganck,
Zy ginck maer alsoo veere
Daer zy haer vaders vissertje vant.
 
‘Och Visscher,’ seydse, ‘Visscher,
Mijn Vaders Visscherkijn,
Wout ghy my een weynichie vissen,
‘t Sou u wel gheloonet zijn.’
 
Hy smeet zijn Netten in ’t water,
De Looties die ginghen te grondt,
Hoe haest was daer ghevisschet, 
’t Konings soontje van jaren was jong
 
Wat trock zy van haer hande?
Een Vingerlinck (1) root van Goudt,
‘Houdt daer, mijn Vaders Visscher,
Daer isser den loon van jou.’
 
Zy nam hem in haer armen,
Zy kusten hem voor zijn mondt:
‘Och mondeling,(2) kost ghy spreecken!
Och hartje, waert ghyder ghesont!’
 
Zy nam hem in haer armen,
Zy sproncker mee in de Zee,
‘Adieu, mijn Vader en Moeder,
Van u leven siet ghy my niet weer.
 
Adieu, mijn Vader en Moeder,
Mijn Vriendekens alle ghelijck,
Adieu, mijn Suster en Broeder,
Ick vaerder naer ’t Hemelrijck.’
 
1. ring 2. mondje
 
Middeleeuwse ballade over twee gelieven, die door een diep water van elkaar zijn gescheiden. Het meisje steekt kaarsen aan om haar minnaar de weg te wijzen als hij overzwemt, maar die worden uitgeblazen door een boze heks. De jongen verdrinkt. Het meisje wordt ongerust en vraagt haar moeder toestemming om langs de zee te mogen wandelen, maar dat mag alleen als ze haar zusje meeneemt. Op een onbewaakt ogenblik weet ze toch het huis uit te komen. Ze treft een visser, die voor haar gaat dreggen en het lijk boven water haalt. Het meisje beloont hem met een gouden ring en springt in zee met haar dode minnaar in de armen.
 
Uit: Haerlems Oudt Liedt-Boeck (ca. 1630-1640)
 
Opname door Nico van der Meel (Camerata Trajectina) voor deze website t.g.v. Dutch Songs On Line (2014).