[stol 1:]
Ghelucke und heil zu nuwen jaer
Wunssche ich dem lieben vrauwelijn.
[stol 2:]
Is hait mich gestricket in blauwen vaer,
Umb das ich sulde gestedich sijn.
[staart:]
Was sij gebiet, ich wil alsoe
Und al mijn truren abelain.
Ir tzairte lijf gevoget mir also,
D ich ir wil sijn onderdain.
[refrein:]
* Ewich dijn wil ich doch bliven
Und leben altzijt anevanck,
S und t dae mit auch striven,
Of das ich lebe dir tzo danck.
Eerste strofe, met refrein, van een driestrofig nieuwjaarslied uit het Berlijns Liederenhandschrift (Noordelijk Nederrijngebied, ca. 1425-1430). Dit is geen virelai maar een virelai-ballade omdat de staart en het refrein weliswaar dezelfde vorm hebben, maar de rijmklanken verschillen.
naar dit lied | [koprefrein:]
Mi esset droeve van haer te sine:
Nochtan lide ic bi haer pine;
Dat doet rechter minnen cracht.
[stol 1:]
Menech creature es blide,
Die onthier in sorgen was.
[stol 2:]
Dats natuerlic jegen den tide;
Doch hout mi minne in enen pas.
[staart:]
Si doet mi, dat ic verswine.
Genade, cuusche werde fine!
Om u pensic dach ende nacht.
[refrein:]
Mi esset droeve van haer te sine:
Nochtan lide ic bi haer pine;
Dat doet rechter minnen cracht.
Uit: Manessische Liederhandschrift (ca. 1300). Eerste van drie strofen van een virelai van Hertog Jan I van Brabant, voorafgegaan door een koprefrein. Dit is een virelai omdat de rijmklanken van de staart dezelfde zijn als die van het refrein.
naar dit lied |
