|
Een nyeu liedeken.
OP een morgen stonde.
Om den mei soo ist beghinnen
Daer hoorde ick eenen rooden mont
Si sanck so wel van minnen.
Haer voys die gaf mi confoort
Beter dan een nachtegale
Desghelijcx en hebbe ic noeyt gehoort
Van een so cuysschen smale
Natuere heeft mi geleert
Mijn sinnen zijn daer toe bedwonghen
Om te trecken in een prieel
Daer alle die vogelen songen
Al op der vogelen sanc
En acht ic niet seer vele
Veel soeter is dat geclanc
Van mijns liefs claerder kele
Ic quam al daer ic vant
Een schoon maghet reyn
Ghinder sitten op eenen cant
Bi een claer fonteyne
Als mi die maghet sach.
Haren sanck heeft si ghelaten
Si riep so luyde o wi o wach
Mijn eere bouen maten
Ay seyde si wel vuyl cockijn
Wilt ghi mijn vruecht versmaden
Ic meende hier alleyne te zijn
Mi dunct ic ben verraden
Hi seyde mijn wtuercoren iuecht
Mijn alder weerste vrouwe
Ic en beghere ooc niet dan duecht
Dat neme ic op mijn trouwe
Si seyde gaet wech vuyl serpent
V tonge heeft seer ghelogen
Het fenijn is in v present
Mi dunct ic ben bedroghen
Die dit liedeken eerstwerf sanck
Wat loon sal hem god geuen
Sijn soete lief al bider hant
Daer na dat eewich leuen | |
|
|
Een schoon Liedekens. Boeck inden welcken ghy in vinden sult. Veelderhande liedekens. Oude ende nyeuwe Om droefheyt ende melancholie te verdrijuen. Item hier sijn noch toe ghedaen Meer dan Veertichderhande nyeuwe/ liedekens die in gheen ander liedekens boecken en staen. Hier achter aen vervolghende [Antwerps liedboek]
|
|
1544
|
| Wolfenbüttel Herzog August Bibliothek: A: 236.5 Poet |
| f74r |
|
| DBNL/werkgroep Joldersma, naar bron, diplomatisch. |
