|
|
|
Een nieu Liedeken vande wilde vogelen strijt, Die sy onder een hebben, maer singhen Godt lof altijt,
Het gaet op de voys, willet wel onthouwen,
Van de Kettren voorstaender, VVilhelmus van Nassouvven.
Wilt inden gheest ontspringhen
En singht dit Liet plaisant
T' sal u wat vremts by bringhen/
Scherpt daer in u verstant/
Oorlogh is op gheresen/
Onder die voghelen saen/
Teghen den Arent ghepresen/
Maer sal haer wederstaen.
Van d' Bemer-wouts ghevoghelt/
Is d'oorlogh eerst begost/
Sy waren met nijt ghevloghelt/
En met rebelli ghedost/
Haer becken ginghen zy scherpen/
Teghen den Arent koen/
Nae keus sy hem verwerpen/
Vant d'Bemers wout seer groen,
Den Arent heeft ghecreghen/
Den keus om keyser te zijn/
Die Meeuwen vreesden daer teghen/
Door onweer op den Rijn/
Sy hebben haer boden ghesonden/
Seer neerstigh ouer al/
Om haer vrienden te verconden/
Haer aenstaende misval.
Die Meeuwen licht van pluymen/
Vreesden voor onghemack/
Sy wouden sonder versuymen/
Bewaren t' Hollants lack/
Dus hebben sy met pers wasi/
Den Oyvaer onbejaert/
Daer toe ghebracht helaci/
Dat hy d'wout heeft aenvaert.
Sy dachten dat den Arent stout/
Possessi had' ghenomen/
Int Bemers wilde wout/
Sy souwen met al haer machten/
Gheen weerstant kunnen doen/
Dus deden zy sonder verwachten/
Den oyuaer derwaerts spoen.
Met haest is hy ghevloghen/
Naer d' Bemers Wouts ghewest/
En heeft om eer te ploghen/
Verlaten zijnen nest/
Hy is Coninck ghecoren/
Van voghelen ongheacht/
Die hem noch sullen verschoren/
Qualijck is hy bedacht.
Sy hebben ghemaeckt verbonden/
En vast accoorden siet/
Om den edelen Arent in gronden/
Te smijten/ dit bespiet/
Den Specht met die Nacht- Ulen/
Rauen en Roecken met/
En willen voordaen meer schuylen/
Onder zijn vloglen net.
Den koeck-koeck hier beneuen/
D'accoort van weerden hout/
Den putoir hier verheuen/
Stem roept uut d'lis benout/
Helpt ras/ dit zijn losen
Den Oyvaer die ghy hebt/
Int Bemers Wout Coninck ghecosen/
Van vreesen hy ontschept.
Die hanen onweer craeyen/
Sy doruens niet bestaen/
Maer willen haer eerst beraeyen/
En sien hoet sal vergaen/
Die voghelkens cleyn van lijuen/
Singhen daer heel perplickt/
Ghy moet den Oyvaer verdrijuen/
Eer hy ons al op slickt.
Den Kieken-wou is gheweken/
Siet vanden Oyvaer/
Hy meynde met loose treken/
Hem meester te maken daer/
En vande wildernissen/
Die daer ligghen ontrent/
Maer den Sperwer sonder missen/
Dee hem wijcken ten eynt.
Die Rauen en de Roecken/
Hem meest daer hulpe bien/
Sperwers in eenighe hoecken/
En worden daer niet ghesien/
Maer blijuen den arent ghetrouwen/
Met raet en al haer macht/
Den Valck met zijn scherpe clouwen/
Veel vyanden versmacht.
Den Craen wilt hem niet baren/
Te zijn des Oyvaers vrient/
Sijnen eedt wilt hy bewaren/
Die tot t'Rijcx welvaert dient/
den Struys wel van gheboorten/
Wilt niet meyneedich zijn/
Hy laet met zijn consorten/
den oyvaer in pijn.
Den Griffoen is oock comen/
Ghevloghen int duytsche lant/
den Oyuaer mach wel schromen/
Door zijnen beck picquant/
Hy compt om t'assisteren/
den Arent metter daet/
Teghen des Oyvaers braueren/
Ghewelt en boosen haet.
Den Oyvaer met zijn machten/
die hy daer heeft int velt/
Met zijn Adrensche crachten/
En sullen met haer ghewelt/
den Arent niet ontrecken/
Sijn Macht en Ouerheyt/
Maer sal zijn vleuglen uut strecken/
En wreken d'boose feyt.
des Oyvaers Heerschappijen/
Sal hy brenghen in roet/
Sperwers aen alle zijen/
Bespringhen hem metter spoet/
Waer sal hy henen vlieghen/
den Griffoen hier op let/
Heeft zijnen Nest sonder lieghen/
Bycans al om beset.
Hy heeft in zijnen sinne/
Te suyueren sonder laet/
die Web der Coppespinne/
Uut d'Oyvaers nest seer quaet/
Hy sal siet sonder mincken/
den nest houwen voor buyt/
En d'eyren die vuyl stincken/
Sal hy daer worpen uyt.
den Griffoen sonder stouwen/
Sal thoonen forts en cracht/
dus wacht u voor zijn clouwen/
Ghy voghelen ongheacht/
Hy sal oock met verschricken/
die Meeuwen die daer zijn/
Uut d'Oyvaers nest xxx picken/
Met zijnen beck ten fijn.
Prince.
Ghy voghelen wilt cesseren/
Te maken meer ghecrijt/
den Arent sal triumpheren/
Behouden velt en strijt/
Zijn macht en heerschappije/
Sal hy houden t' is claer/
dus laet des oyvaers partije/
En volght den Arent naer.
| |
|
|
Een nieu Liedeken vande wilde vogelen strijt, Die sy onder een hebben, maer singhen Godt lof altijt, Het gaet op de voys, willet wel onthouwen, Van der Kettren voorstaender, Wilhelmus van Nassouwen. [hy mach syn hooft wel krauwen] Ghemaect door eenen Lief-hebber Godt wil hem verblijen, Hy soect de bekeering' van die gheen Die de waerheyt bestryen. Eerst ghedruckt in Februarius. 1621.
|
|
1621
|
| Londen BL: 1193 f 16 |
|
|
| Transcriptie naar bron, diplomatisch. Door Alexandra Kecskés. |
|
