|
|
|
¶ O iesus bant o vurich brant och waerstu in mijn hert geplant
so war mijn siel onbonden van menigen druc van menigen bant
daer si meed is in viants hant ghebonden
dat doen mijn grote sonden
¶ Des vaders woort in mi confoort dat heeft nv strijt in mi ghestoort
mijn siel en cans vereenen och hert hout mit den mont accoort
ghi sijt die mi mijn siel doorboort alteenen
lief wilt mi troost verleenen
¶ O iesus raet is delicaet so wie hem mint ende niet versmaet
dat sijn seer abel seden hi is dar al ons troost aenstaet
in dat woort ende inden daet besneden
lief set mijn siel in vreden
¶ Die reden singt al dat mi dwingt die doot diet al te nyete bringt
die doet mi dicwil troeren och dat ic aldus bin verblint
dat ic des niet en heb versint te voren
dat mi doch mocht gheboren
¶ O mintlic aert o rose gaert hoe seer so sijdi louens waert
dat ghi mi so dier cochte v lijf en hebdi niet ghespaert
mer dat v liden meer beswaert ghesochte
nye starker min en wrochte
¶ Mijn liefste lief ic buych als riet ic gheer dat strenge ordel niet
mer altijt troosts begheren dat ghi v durbar bloet uut liet
dat doet mij vroechd sonder verdriet vermeren
lief wilt mij steruen leren | |
|
|
Handschrift Koning
|
|
1500-1510
|
| Brussel KB: II 270-II (f. 121-176) |
| f126v |
|
| Jeske van Dongen, naar bron, diplomatisch. |
|
© 2024 KNAW/Meertens Instituut
