|
|
|
¶ Adieu naturlic leuen mijn. Adieu solaes ende al mijn vroecht
adieu het moet gesceiden sijn. adieu droch werlt ende v ondoecht
adieu die mi dic hebt verhoecht adieu ende ic wert v ontoghen
ende diene maria die suuer ioecht bi har sal ic nit sijn bedroghen
¶ Aue hemelsche coninghinne aue der englen ierarchie
aue dien ic mit herten minne aue vol doechden ende melodie
aue mi seluen ic vertije aue solaes groot inden oghen
dies lijt mijn hert melancolije dat mi die werlt dus heeft bedroghen
¶ Ic gruet v bloem van allen vrouwen ic gruet v want ommer wesen moet
ic gruet v lieflic int aenscouwen ic gruet v vol der gracien soet
ic gruet v die mi verbliden doet ic gruet v die sijt verheuen int hoge
dat ic der sonden oyt hadde spoet dat claech ic god ende mynen oghen
¶ Aue fonteyn van allen vrouwen aue tresoer vol alre doecht
aue ghepresen voer allen carsouwen aue prieel vol alre vroecht
aue die mi verbliden moecht aue vol gracien een vloyende zee
coemt mi te hulpen mit uwer doecht dat ic mi wachte te sondigen meer
¶ Adieu werelt der sonden comfoort adieu ic wil van v nv sceiden
adieu gesproken mit goeden acoort adieu tot gode ga ic mi vermeiden
adieu. gods moeder wil mi gheleiden adieu scrijf ic voer mijn deuise
god laet mi noch den tijt verbeiden dat ic in doechden mach oprisen. | |
|
|
Handschrift Koning
|
|
1500-1510
|
| Brussel KB: II 270-II (f. 121-176) |
| f129v |
|
| Jeske van Dongen, naar bron, diplomatisch. |
|
© 2024 KNAW/Meertens Instituut
