Nederlandse Liederenbank


¶ Och voer die doot en is gheen boet mit recht mach ic wel kermen want steruen ymmer wesen moet heer god wilt mijns ontfarmen Al toeft die doot een iaer of yet het moet doch sijn ten baet mi niet ic moet dar an alst god ghebiet In mach een wenich borgen dar om so lijd mijn hert verdriet ende leeft altijt mit sorghen ¶ Al heeft mi god tot noch gespaert mijn hert verscrict wt vresen als ic denc op die heneuaert die ymmer eens moet wesen die doot is snel seer fel ende wreet ic moet van heen tsi lief of leet mijn teerghelt is een lynne cleet ic salt hier haest begheuen och want ic dat int seker weet so moet ic altijt beuen ¶ Och steruen moet ic dat is vast waer om mach ic wel truren die doot die heefter menich verrast ic wachse tallen vren si spoert mi na ghelijc een haes wat baet ghenuecht wat baet solaes ic moet doch sijn der wormen aes ter stont na dit versceiden dit moet ic lacen arme dwaes bedruct altijt bescreiden ¶ Och als ic bin gheset te lijc ende sta ghekist ter baren ende tvleisch sal rotten onder tslijc waer sal mijn siel dan varen ic werd te graef mit sang gheleit men offert vor mijn siel een deit niet langher werd ic dan bescreit om tgoet so gaetmen kiuen mer och ic weet so cranc besceit waer dan mijn siel sal bliuen ¶ Och hert natur werd al onstelt mijn sin bestaen te crencken mijn haer dat crympt mijn bloet verwelt als ic ga ouerdencken beteest bevreest mit groot beclacht war dat mijn siel den yersten nacht och nader doot sal werden bracht of war si heen sal tijden iolijt ghemac oec gheen so sacht dat mi can doen verblijden

Handschrift Koning
1500-1510
Brussel KB: II 270-II (f. 121-176)
f130v

Jeske van Dongen, naar bron, diplomatisch.