|
|
|
Noch op den selven wijse: een gheestelijck lyedekijn.
1 'Och, edel mens, wilstu dijn God bekennen,
Soe moetstu al dat in dij is
Tot doechden lere wennen,
Ende wese naerstich in dijn behuet,
Ende setten lijden in dijnen moet,
En sterft in dijnen sinnen'.
Ende settenetcetera.
2 'Och, lieve Heer, hoe soude ic dat verdraghen?
Ic liede soe noet al totter doot!
Al en soud icx niement claghen,
Soe waer mijn lijden sonder gront.
Troest mijn, schoen Heer, in corter stont!
Aen Dij roep ic ghenade!'
Troest mijn schoen etcetera.
3 Daer minnen Gods en machmen niet volprijsen,
Sij is soe snel, sy sterct so wel,
Sij doet [xvii/32r]dat hart oprijsen.
Wie Jhesus' min ontrouwe doet
Hij mach wel suchten, waer hijs vroet,
Ende trueren al sijn leven!
Hij mach wel etcetera.
4 Soe wie met Jhesus min is ombevanghe,
Die moet te Calfvarien gaen,
Daer Jhesus wort ghehanghen
Aen den cruus ende bitter pijn.
Daer seldij vinden medesijn
Van alle sonden boete.
Daer seldij etcetera.
5 Daer sel Hij dy Sijn hoeghe minne toenen:
Daer moechdij sien tot alre tijt
Met uuwer sielen oghen,
Hoe Jhesus voer u is ghewont,
Ende draghen in uwer sielen gront
Mit eenre scerper speere.
Ende draghen etcetera.
6 Soe wie dat een guet vrient heeft uutvercoren,
Die wacht hem wel: ten is ghen spel!
Daer wort daer menich bedroghen.
Sij wanen dat sy vrienden sijn:
Sij scieten weder haer fenijn,
Als si sijn uutten oghen!
Sij scieten etcetera.
7 Si koenen so met haer valsche vrienscap maken:
Sij clappen quaet, dat is haerloese daet.
Daerom ist dat si poeghen,
Si sijn leit in haer bedrief.
Waecht u daervoer, mijn liefste lief,
Sij waecken als wy slapen.
Wa etcetera.
8 Ooch valsche werelt, en ic moet van u scheiden
Al metter vaert, tot Gode waert,
Soe wil ic my gaen bereide.
Al en heb icx noch niet wel ghelert,
Hij en doelt niet, die ten halfven kert;
Ic en gheefs niet al verloren.
Hi etcetera.
(1) Och | |
|
|
Handschrift Meerman
|
|
[1525 ca.]
|
| Brussel KB: II 2631 |
| f31v |
|
| H. Joldersma, naar bron, kritisch. |
|
