|
|
|
Dit lyedeken gaet op die wijse: 'Had ic die slotel van den daech, ic werpen soe ver aen ghene rijn'.
1 O sceyden, du crencste my die moet,
Du beroefste my die sinnen!
Hoe wee dat my dat scheyden doet,
Nochtans wil ict beghinnen.
Hoe wee dat mi etcetera
2 Sterven, du crencste my die moet.
Du beroefste my die [37v] sinnen.
Hoe wee dat my dat sterven doet,
Nochtans wil ict beghinnen.
Hoe wee dat my dat sterven etcetera
3 Ghij sijt dat eenich een alleen,
Dat ic heb uutvercoren,
Daer ic die werelt om heb versmaet
Ende al haer toebehoeren.
Daer ic die werelt etcetera
4 Och, lieflijc lief, mijn uutvercoren,
Hoe sel ict nu beghinnen.
Wilt my te sterven maken wijs
Ende helpet my volbrenghen!
Wilt my te sterven etcetera
5 Hoe ict beghin, tis teghenspoet,
Waerom ic niet verbliden en mach.
Sel ic dus derven dat groote goet
Dat men mit sterven vercrighen mach?
Sel ic etcetera
6 Die strijt is groot ende menichvout:
Het dunct my sijn onmoeghelijc
Dat ic ten eynde comen soude,
Ist dat ghi my in den strijde beswijct.
Dat ic ten etcetera
7 Ic wils beghinnen mit vrien moet
Ende gheven my ghevaen der minnen.
Al sout my costen vleysche ende bloet
Ende 't morch uut minen beenen.
Al sout my costen etcetera
8 Siet hoe vrolic sijn si nu,
Die hier voermaels hebben gheleden.
Si leden liever al der werelt druck
Dan si dat minste loon ontbeerden.
Si leden liever etcetera
9 Als alle lijden coemt ten eyede
Ende wi dan comen int hemelsche lant,
Dan sellen wi verblijden mitten engelen
Ende singhen den hemelschen nuyewen sanc.
(1) O sceyden | |
|
|
Handschrift Meerman
|
|
[1525 ca.]
|
| Brussel KB: II 2631 |
| f37r |
|
| H. Joldersma, naar bron, kritisch. |
|
