|
|
|
Dit is een gheestelijc lyedekijn.
1 Mijn suete lief woent inden hemel,
Hoe seer verlant my nae Hem!
Ic en mach Hem sien noch hoeren spreken,
Die viant benijts my.
2 Dien boem die biden weghee staet,
Hoe schoene vruchten dat hi laet;
Hy brenct seer luttel in sijnre tijt
Om dat maer veel by gaet ende ryt.
Hi brenct seer etcetera.
3 Wat moeghen dan doen die maechden jonc
Die staen ophoeren eersten spronck?
Si sijn soetedder [xxxi/44r] van natueren
Ende wandelbaer tot allen uren.
Si sijn etcetera.
4 Dina, dochter des patryercx,
Ghinc haer vermeyen op die merct.
Al by haer ghesicht wort sij verleit
Dat sy verloeshaer suverheit
Al by etcetera.
5 Wat mach dan sijn onder die coen,
Die meer huedt hebben te doen,
Dan reynne maechden ombesmet
Die daer staen als lelyen wijt?
Dan reyne maechden etcetera
6 Dit sijn die costelijke vaten
Die Salamoen niet sien en woude laten;
Hy dedese sluyten in vasten mueren.
Dese maechden beteikenen desee fyguren.
Hi dese sluten etcetera.
7 Ghi maechden die besloten sijt:
Al ist slotenghe, dat hert is wijt,
Want mindt ghi anders dan God alleen,
Soe verderft ghi die Godtelijke mijn!
Want mindt ghi etcetera.
8 Liv Lief, wil hebben dat lof alleen!
Naerre wech en weet ic ghen
Dan met Heer Jhesus te treden int slot.
Hoe meerre benautheit, hoe naerre God!
Dan met etcetera. | |
|
|
Handschrift Meerman
|
|
[1525 ca.]
|
| Brussel KB: II 2631 |
| f43v |
|
| H. Joldersma, naar bron, kritisch. |
|
