|
|
|
Dit lyedekijn gaet op die wijse: 'Hoe luydt so sanc die leerre op der tinne'.
1 Hoe luydt so sanc die geest uut rechter minnen:
'Soe wye in grooten sonden leeft,
Die mach hem wel versinnen,
Dat hy in tijts die werelt ofgaet,
In set in God sijn toevaerlaet,
Hy is wijs, diet can versinnen!'
Dat hy in tijts die werelt etcetera.
2 En dat verhoerde een sielen riep: 'Och ermee!
Nu segt my, edel lichaem guet,
Dijn leeven laet my ontfermmen
Tewil dat wy sijn hier beneden;
Want als die doot coemt Soe moet ic rede gheven.
Soe wilt daer nu om dencken!'
Tewiel dat wy etcetera.
3 Och, rijck Heer God, hoemach ic my verblijden?
Och, werwaert dat ic heenengaen,
Overal soe moet ic [xxxii/45r] strijden.
En bin ic dan ghewapent niet,
Soe lydt ic wonder ende menich swaer verdriet.
Heer God, helpt my nu strijden!
En bin ic dan ghe etcetera.
4 Mijn eyghee sinnen willen my verderven,
Sy kijken alsoe gaeren uut,
Sy willen soe noede sterven!
Nochtans soe moettet ghestoerven sijn.
Selt rijck Gods noch verworfven sijn,
Soe moet natuer sterven.
Nochtans soe etcetera.
5 Mijn eyghe sinnen willic gaen bedwinnen:
Daertoe datsy gheneyghet sijn,
Sij en sellens niet volbrenghen.
Al soudt my costen mijn vleische ende bloet,
Het sel der sielen wesen guet.
Rick God, help my nu strijden!
Al soudt etcetera. | |
|
|
Handschrift Meerman
|
|
[1525 ca.]
|
| Brussel KB: II 2631 |
| f44v |
|
| H. Joldersma, naar bron, kritisch. |
|
