|
|
|
1 Als ic aensie dit leven al,
So peynse ic om den doot,
Die ic ymmersterven sal,
Ic en weet hoeneer.
Soe bid ic God dat Hi ons verleen
sinen hoechsten keer.
Soe bid ic God etcetera
2 'O mensche, wilste di van sonden keren,
Den rechten wech sel Ic u leren
Tot minen rijc.
Lijt ende verdraecht uwen even kersten
uu selfs ghelijc'.
3 'Dat Ghi my raet, geeft my onmaer.
Die my misdede, ic wraect voer waer,
Wist ic waer mede,
Ic en soude niet langer beiden
dan ter selver stede'.
4 Wij mochten wel peynsen waren wijts vroet,
Wat [51v] Cristus om onsen wille doet,
Ter selver stont doe Hem Judas custe
Aen sinen ghebenediden mont.
5 Hi leet dat om der minnen bant,
Want Hi daer geen ghenade en vant,
Noch gheen en sochte.
Hi leet dat Hem te liden stont,
God diet vermochte.
6 Hi leet dat om des menschen wil.
Hi sel noch spreken, al swijcht Hi stille,
Ten jonxsten dage:
Daer en sel helpen vrienden noch maghe,
Noch sulver noch gout.
7 'O mensche, Ic hebt u dic gheseit:
Siet dat ghi u te tide bereit,
Eer Icx my erre!
Ic sende Mijn bode al ondertusschen,
Al woen ic verre'.
8 Help ons, Heer God uut alre noot!
Der werelt valscheit is soe groot,
Haer loen is cranc.
Ic wil mijn hart tot Gode wart keren,
sonder bedwanc.
9 Help, riken Heer God, wat is dit leven?
Die daerom denct, sijn hart mach beven.
Wi moeten sterven,
Sterven is ons allen sekeer.
Wy moeten sterven
(1) Als ic aensie dit leven etcetera. | |
|
|
Handschrift Meerman
|
|
[1525 ca.]
|
| Brussel KB: II 2631 |
| f51r |
|
| H. Joldersma, naar bron, kritisch. |
|
