|
|
|
Alle die dit met my van herten bidden/ ende dit Amen van herten ghesproken hebben/ die singhe met my dit na volghende liet/ op de wyse van den 79. Psalm: Die Heydnen zijn in v erfdeel ghevallen: tot een seker ghewisse teecken en ghetuychenisse/ dat hy hem desen synen grouwelycke Antichristischen Duuelschen Papencrijch/ en andere syne grouwelen en lasteren/ daer hy in steect/ wilt ontslaen en verlaten/ en bidde en schreye met my tot den Heere van ganscher herten/ als volcht:
[Marge:] Een cleyn claechliet ouer de verwoestinghe in Nedlant die deur des Spaensche DuCalbs tyrannie en zijn Papeknechte geschiet is/ tegen de welcken Godts hulpe begeert wort.
De Papeknechs zijn in Neerlant gevalle/
Sy hebben ontheylicht der Christen allen
Versamlinghen/end daer toe afgheloopen
Die templen schoon/ ia gemaect tot steenhoopen.
Die lichamen daer naer
Uwer knechten eerbaer
Den rauen sy veurstelden/
Tvleesch uwer knechten goet
wierpen [sic] sy met hoochmoet
Den dieren op den velden.
Sy hebben/ Heer/ uwe knechten verstooten/
End tbloet rontsom in Nederlant verghooten
Als water claer/ het welc cleyn is va weerden/
Niemant heeftse willen draghen ter eerden.
Wij zijn een spot end smaet
Onsen nabueren quaet/
Sy schimpen seer vermeten/
End spotten sonder endt
Sy die ons zijn omtrent
Met wooninghe gheseten.
Ach hoe lang sult ghy noch/ o Heer ghepresen/
Op ons alsoo vergramt end verstoort wesen?
Hoe lang sal noch uwen thoorn zijn ontsteken
Als een vier/ dwelcmen met cracht siet wtbreke?
Stort uwen thoorne swaer
Duer tvolck dat veurwaer
U niet wil kennen/ Heere:
Die Papenknechten tsaem
Slaet Heer/ die uwen naem
Niet aenroepen met eere.
Sy hebben schier Christi kerck gansch vereten/
End zijn nacomelinghen al verbeten/
Sijn wooninghen oock gheworpen te gronde/
Ja ghansch verwoest/ alst blijct tot deser stonde.
Wilt Heer ghedencken niet
Der sonden/ die gheschiet
Veur v zijn in veurtyden.
Haest v Heer/ comt doch voort/
End helpt ons na v woort/
Want wy zijn in groot lyden.
Pause.
Helpt ons Heer/ ghy sijt ons toevlucht alleene/
Op dat gheeert werd uwen name reene:
Verlost ons/ end wilt ons tsamen vergheuen
Ons sonden/ deur v goetheyt hooch verheuen.
Datmen tot uwen spot [einde fol 89r]
Niet seg/ waer is haer God?
De papeknechs benauwet/
End wraeck ouer al doet
Van uwer knechten bloet/
Dat het ons oogh aenschauwet.
Laet tot v comen dat suchten end claghen
Der ghener die in banden zijn gheslaghen:
Laet die vry zijn/ schenct hen/ o Heer/ dat leuen/
Die tot der doot gheeyeghent zijn/ end beuen.
Onsen nabueren fier
In heuren schoot wilt schier
Seuendobbel verghelden/
Den smaet ende de blaem
Daer met sy uwen naem
Steedts lasteren end schelden.
Dan sullen wy/ die schapen uwer weyden/
End v volck zijn/ met blyschap groot wtbreyden
Uwes naems eer/ oock werden uwe crachten
Altijt vertelt van ghesalcht tot gheslachten:
Dat ghy den Rooden draeck/
End Ducdiables wraeck/
Met haer Bisschafen tsamen/
End al haer tyranny
Vernielt hebt: des wij bly
Van herten singhen Amen.
[Naast laatste drie regels marginalia: Psalm 75 5.6.9.10 Psalm 76 11.13] | |
|
|
Pneumander, Marbesius Sebartus [pseudoniem?],
Vermaninghe aen die gemeyne Capiteynen ende Krijchsknechten in Nederlandt. Waer inne dat cortelijck verhaelt wordt, met wat recht sy hen totten dienst van de Voorstanders der Papen begeuen hebben, om den ghenen diemen Geusen noemt te helpen straffen/ dooden/ hanghen/ wurghen ende moorden. Tot nut ende welvaert des ghemeynen besten/ tot vorderinge der waerheyt/ troost der bedructen ende benaude consienctien der armen Broederen ende Susteren/ die om die waerheyt Christi alomme verstroyt zijn: ende tot waerschouwinghe der Capiteynen ende Krijchsknechten/ aen den dach ghegeuen. [cit]
|
|
1568
|
| Gent UB: Meul. 187 |
| f88v |
|
| Martine de Bruin, naar bron, diplomatisch. |
|
