|
|
1 Mit desen nyewen jaren Soe wort ons openbaren, Hoe dat een Maghet vruchtbare Die werelt heeft verblijt! Gheloeft moet sijn dat soete Kijndekijn, Gheeert moet sijn die liefste Moeder Sijn, Nu ende eweliken, in alre tijt. Benedicta Tui mulieribus Suo Suo varilarij Suy Ave plena gracia Tecum Dominus Benedicta Tui mulieribus.
2 Hoe wel was Haer te moede, Doe Si in vleysch ende in bloede Aensach Haer haerter Behoeder, Den Heer daer werelt wijt. Gheloeft moet sijn etcetera.
3 Si baerden sonder pijne Ende Si bleef maghet fijne, Al sonder medicijne. Des hadden die Joden spijt. Gheloeft
4 Die enghelen songhen schonne: 'Gloria al inden throonne', Ter eeren ende te love Den Kinde ghebenedijt. Gh
5 Dat Kijnt van doechden rijke Broecht ons al in [89v] aertrike Sinen vrede waerlike. Die herden haddes jolijt!
6 Als achte daghen waren leden, Soe wort dat kint besneden Al nader Joedscher seden, Welc ons van sonden vrijt. Gheloeft moet sijn etcetera.
7 Drie coninghen onbecande Quamen uut Orienten landen, Om te doen haer offerhande Den Kinde ghebenedijt. Gheloeft moet sijn etcetera.
8 Des dertien daghes, sijt vroet, Vonden si tkijnt bi Sijnre Moeder. Joseph was Haer behoeder Als ons die Scrifture bewijst. Gheloeft etcetera.
9 Als ses weken volquamen Stont Si op, na betamen, Ghevrijt van allen blamen Om die wet te sijn verwijt. Gheloeft moet etcetera.
10 Doen ghinc die Maghet sympel Ende droech Haer Kijnt ten tempel, Allen vrouwen tot eenen exempel, Des Si Haer niet en vermydt. Gheloeft etcetera.
11 Elc singhe vrolic: 'Ave!' Bidt Haer ende vermane Om ons bi Haer tontfane, Als ons die doot verbijt. Ghe etcetera. | |
|
Handschrift Meerman
|
[1525 ca.]
|
Brussel KB: II 2631 |
f89r |
|
H. Joldersma, naar bron, kritisch. |
|