|
|
|
1 Mit desen nyewen jaren
Soe wort ons openbaren,
Hoe dat een Maghet vruchtbare
Die werelt heeft verblijt!
Gheloeft moet sijn dat soete Kijndekijn,
Gheeert moet sijn die liefste Moeder Sijn,
Nu ende eweliken, in alre tijt.
Benedicta Tui mulieribus
Suo Suo varilarij Suy
Ave plena gracia Tecum Dominus
Benedicta Tui mulieribus.
2 Hoe wel was Haer te moede,
Doe Si in vleysch ende in bloede
Aensach Haer haerter Behoeder,
Den Heer daer werelt wijt.
Gheloeft moet sijn etcetera.
3 Si baerden sonder pijne
Ende Si bleef maghet fijne,
Al sonder medicijne.
Des hadden die Joden spijt.
Gheloeft
4 Die enghelen songhen schonne:
'Gloria al inden throonne',
Ter eeren ende te love
Den Kinde ghebenedijt.
Gh
5 Dat Kijnt van doechden rijke
Broecht ons al in [89v] aertrike
Sinen vrede waerlike.
Die herden haddes jolijt!
6 Als achte daghen waren leden,
Soe wort dat kint besneden
Al nader Joedscher seden,
Welc ons van sonden vrijt.
Gheloeft moet sijn etcetera.
7 Drie coninghen onbecande
Quamen uut Orienten landen,
Om te doen haer offerhande
Den Kinde ghebenedijt.
Gheloeft moet sijn etcetera.
8 Des dertien daghes, sijt vroet,
Vonden si tkijnt bi Sijnre Moeder.
Joseph was Haer behoeder
Als ons die Scrifture bewijst.
Gheloeft etcetera.
9 Als ses weken volquamen
Stont Si op, na betamen,
Ghevrijt van allen blamen
Om die wet te sijn verwijt.
Gheloeft moet etcetera.
10 Doen ghinc die Maghet sympel
Ende droech Haer Kijnt ten tempel,
Allen vrouwen tot eenen exempel,
Des Si Haer niet en vermydt.
Gheloeft etcetera.
11 Elc singhe vrolic: 'Ave!'
Bidt Haer ende vermane
Om ons bi Haer tontfane,
Als ons die doot verbijt.
Ghe etcetera. | |
|
|
Handschrift Meerman
|
|
[1525 ca.]
|
| Brussel KB: II 2631 |
| f89r |
|
| H. Joldersma, naar bron, kritisch. |
|
