|
|
|
Een liedeken, dancseggende ende biddende voor den
staedt der landen, ende den eddelen heerre Maurits
van Nassau, wiens naem gemaect wert van de eerste
letterren van elc vaersse. 0p de voysse "Wilhelmus
van Nassauwen", ofte "Rijc Godt, wien zal ie claegen,
dat heymelic lyden", dat es den 67en uutterssen
Psalm, ofte "Mijn geest heeft my bedwongen", dat
es den 29en uutterssen Psalm.
Moogende Godt en Vaeder,
U danck ons vaderlant,
dat Ghy ons allegaeder
bewaert hebt voor den brant
der Spaensche inquisity,
om ons te worgen all;
maar Ghy, door u justity,
behoedt ons voor den vall.
Alst lant was overgeeven,
veroordeelt totter doot,
hebt Ghy van ons verdreeven
de inquisity snoot,
door wijsheyt van Orangien
en sijn guvernament;
in spijt van 't rijc van Spangien
u Woort ons toegesent.
U kindren wilt niet plaegen
met honger van u Woort.
Dat wydt tot allen daegen
malcander leeren voort.
Ghy hebt dit, Heer, begonnen;
wilt ons daerom bystaen.
Van den Spangiaerts verwonnen,
den prijs moet Ghy ontfaen
Recht straft Ghy, Heer, ons allen;
recht es u oordeel goet
over ons lant gevallen,
om ons boosse gemoet.
Maer Ghy wout ons verschoonnen,
in onsse hoverdy,
en 'ons genaed betoonnen,
ooc in d'afgodery.
In U staet ons betrouwen.
Verlaet ons nemmermeer.
Dat wy ons lant behouwen
voor deezen vremden beer,
de u tuyn gaedt bestryden.
Roydt uut dees tiran heel;
maer die u Naem belyden,
de geeft het lant te deel.
T' Onnoosel bloetvergietten,
moetwilge tieranny
laet Ghy u, Heer, verdrieten.
U goedtheyt staet ons by.
Dat recht geschie den weezen,
en ooc den vrembden man;
men diend' U sonder vreeze
van swaert, vier ofte ban.
Salich sullen dan prijssen
ons landen, t' uwer eer,
de jongen ende grijssen ,
[115]
door al de werrelt veer;
als Ghy by ons sult woonnen,
de u Woorts stem regeert;
ons met genaede croonnen,
als Conninc hooch geeert.
Graef Maurits, hoochgebooren,
den jonger helt, zeer coen,
dien Ghy hebt uutgecooren
om uwen dienst te doen,
tegen den paus van Roomen,
als Anthechryst vermaert,
en die uut Spangien coomen ,
stelt hem heel onvervaert.
Voorts wilt ooc, Heer, verlichtten
des jongen Prinssen hert;
door uwen Gheest hem stichtten,
dat hy geleydet wert,
met wijsheyt t' uwer eeren,
cuisheyt en maticheyt;
idelheyt van hem weeren;
geeft hem besaticheyt.
Altijt getrou en reynne,
daertoe vorsichtich sijn;
U te vreesen alleynne,
genaed' met reden fijn;
rechtvaerdig oordeel geeven
als Salomon, de wijs',
geeft hem in al sijn leeven,
tot ons lants eer en prijs.
Naer u Woort stiert sijn voeten,
als een licht, claer en hel.
De prophetiën moeten
u Woort hem leeren wel;
Aron ter rechtter syden,
Moyses ter lincker hant
bewaeren ende myden
sijn eedel hert voor schant.
Noch wilt hem, Heer, versorgen
met eennen wysen raet,
die, aevont ende morgen,
in u vrees hem bystaet,
u eer, vóór alle saecken,
soecken, en tslants welvaert;
dat sy eygenbaet laecken;
haer eer blijft hooch vermaert.
Aeneen hout, vast verbonden,
de Staten algemeen,
dat sy tot allen stonden,
in vreede blyven één;
en, om 't lant te bevryden,
door 's jongen helts bedrijf,
hem bystaen t' allen tyden,
getrou met goedt en lijf.
Sijn hanct, Heer der Heerschaeren
sijn volc doch stryden leert;
wilt hem alsins bewaeren;
de moorders van hem keert.
U engel doe vertsaegen
des vyants hert verwoet.
Met vreese wilt hem plaegen,
gelijc Ghy dicwils doet.
[117]
Stort Rapsaces zeer woedich.
't Hert van den conninc went,
die dees krijch voert zeer bloedich.
Dat van hem wert bekent
u Coonnincryc op aerden,
't wele Ghy alleen bestuyert,
en Coonninc blijft van waerden;
wiens macht dat euwich duyert.
Als 't U gelieft, O Heere,
drijft van ons, ver en wijt.,
dit oorlooch, dat ons zeerre
gedruct heeft, langen tijt.
Geeft vreed in onssen daegen,
off in dees straf gedult,
dat wy den last verdraegen.
Vergeeft al onsse schult.
Prince.
U, prins, sal 't ooc gelieven
't anhouden in den beê;
so sal u Godt gerieven,
als Hy u vader deê,
dat ghy hier sult verbreyden
sijn eer, nae sijn gebot;
een sterven vroom verbeyden.
Dit es van allen 't slot. | |
|
|
Handschrift Reael
|
|
[1600 ca.]
|
| Gent, UB, 993 |
| f69r |
|
| Transcriptie naar ed. Breen 1898-99, p113-117 |
|
