|
|
Dat Vyfste Capittel. Op de Fransche Voys, van den sesten Psalm. Wilt my niet straffen Heere.
O Heere wilt ghedencken Ons ellendich vercrencken, Och siet aen onsen smaet Ons erfdeel is ghegeven De vreemd, wy zijn verdreven Al van duytlandich saet.
Wy weesen sonser vader, Ons moeders allegader Sijn weduwen, bedruckt Ons water wy nu coopen Het hout is dier, int stroopen Worden wy seer ghepluck.
Men wilt ons overdryven, Vermoyet wy altijt blyven Want men gheeft ons gheen rust Heer, wy hebben ons moeten Assur, Eypten boeten Om tbroot, deur thongers lust.
Onse voorvaders, alle Sondichden tharen valle, Maer zy zijn ghepasseert, Wy moeten haer misdaden Soenen met onghenaeden, Ja heel [?] gheruwyneert.
Knechten nu ons regeren Niemandt, al mocht cesseren, Verlost ons uut hun handt, Ons broot moeten wy halen Op berghen, oock in dalen, Onder tsweert der vyandt.
Ons huyt die is verschouwet Als den oven, verouwet Van grooten hongher swaer, Sy scheynden Sions vrouwen, Noch oock haer eer behouwen Judams maechden eerbaer.
Die Princen zijn ghehanghen, Ons Ouders van belanghen En heeftmen niet gheeert Knechtkens, en Jonghelinghen Sachmen als slaven dwinghen De muelens omghekeert.
Douders sitten niet meere Aen Stadt-poort, wech is deere, End ons jonghers snaerspel Al ons vreucht is nu uyte, Ons dansen op die luyte, Verkeert in droefheyt snel.
De Croon is afghevallen, O wee, och dat wy allen Hebben ghesondicht Heer, Daerom is oock ons herte Eylaes bedroeft, in smerte dOoghen verduystert zeer.
Om des berchs Sions wille Verwoest deur tstrijdts gheschille De volchen tot een hol Maer Heer die euwich blyvet In dynen Troon beclyvet, Is alle weldaet vol.
Wildy ons heel vergheten, Waerom, laet ons dat weten Ghy ons soo langh verlaet, WIlt Heer ons weder brenghen Tot u, uus huys ghehenghen Daer in ons weder staet.
Vernieuwt doch onse daghen Ghelijck ons Ouders saghen, Want Heer ghy hebt ons heel Vermeert in uwen toorne, Troost Jacobs uutvercoorne, Gheef [...?] er een salich deel. AMEN. | |
|
Haecht, Willem van,
Die Vijf Claechlieden Ieremie over Ierusalem, ende d'landt Iuda, Doense Godt strafte om haer ongherechticheyt, Boosheyt, ende Afgoderye, vvaer dat elck vrome Christen mercken mach, dat ons alsulcks eensdeels ouercomen is in dese Nederlanden, ende in Vranckrijck: ons vvaerschouvvende dat vvy dat claer, louter vvoordt der vvaersheyt, niet meer verlaten en souden, op dat ons niet en vergae in dleste, ghelijck Ierusalem, en Iuda gheschiet is. [drukornamentje] Ghedruckt int iaer 1578
|
1578
|
Brussel KB: VH 26.550 A
Antwerpen SB: C 16070 |
fB6v |
|
Transcriptie naar bron, MdB 2016 |
|