|
|
|
Van eenre baghinen will ic u singen,
Te Brusele gevielt inden wigaert,
Hoert hier boerdelike dinghen:
Si saten ende nopten op den standaert,
Dies worden si cortelike vervaert,
Want hem gesciede al selc een wonder;
Haer heimelijc drincken was geopenbaert,
Want dese baginen spelen gerne van onder.
[...]
Die baghine sprac: `ic souts mi scamen
Quaeme yement ende vande mijn bedde tebroken.'
Doen berieden si hen bede te samen,
Voer die bedsponde ghingen si stoken.
Dat vier dat groet was ende sterc,
Wilden si te blusschen bestaen,
Ende als si te besten laghen int werc
Vreselijc si steken ende slaen,
Moeste die baghine van onder ontfaen,
Si werde haer vromelijc weder -
Ende eer die joeste was voldaen,
Soe vielen si beide te gader neder.
Alsoe si laghen boven hen allen,
Want hem die soldervloer ontsanc,
Quamen si neder, op dlaken gevallen,
Arm in arm boven haren danc;
Dat fondament was hem te cranc.
Men riep: `Deus! wat compt daer gesprongen?'
Het dunct mi sijn een heilich sanc.
Joncffrouwe, es dit qualijc gesongen?
Ene baghine vragede: `wat zijn die dinge?
In sacher noit gheen in ons convent.'
Die selke loecte doer den vingher,
Si maecten al willens blent.
Die ene sprac: `hets ons bekent
Dat wi de werelt selen meren.
Soe menich baghine dat men vint
Die dit spel gerne souden leren.'
Dese jonghelinc es van danen gegaen
Ende dese baghine waert omgemuert,
In groten rouwe vaste bevaen,
Want dat laken was ghescuert.
In groter scaden was si becoert,
Nochtan en mochse niet droever bliven.
Men spracker af weder ende voert
[...] | |
|
|
Handschrift-Van Hulthem
|
|
[1405 ca.]
|
| Brussel KB: 15589-623 |
| f113r |
|
| Komrij 1994, 268 |
|
