|
|
|
Een wijf van reinen zeden
Vulmaect van allen leden
Hovesch ende vroet
Die heift mi ghebeiden
In ghestadicheiden
Te vougene hertze ende moet
Quaet aeste es al ontspoet
Doe seidic werde vrouwe
Ghestadich ende ghetrauwe
So willic emmer zijn
Up dat ic trauwe gelauwe
Nu blivic in den rauwe
Men doet mi geene anscijn
Verlangen doet mi pijn
Dat wijf van herten reine
Die sprac die minne es cleine
Die verlangen doet
Mindi anders geine
So blijft met haer ghemeine
Gheift u in haer behoet
Quaet aeste es al onspoet
Vrauwe in caent gelaten
Als soudser mi omme haten
So heift de hertze mijn
Ic truere boven maten
Ic claghe en mach mi baten
Niet een vingerlijn
Verlangen doet mi pijn
Si sprac ghi sult u houden
Vroilic ende verbouden
Inder minnen gloet
Al souddi u bescouden
Ne latet niet vercouden
Na tzuere comet tzoet
Quaet aeste es al ontspoet
Doe andwordic hare
Bi den goeden jare
Ic ben een arem swijn
So waer ic henen vare
In werde niet geware [20ra]
An haer alsulken fijn
Verlangen doet mi pijn
Hi sprac die wil becliven
In te minnene wiven
Die wachte na de vloet
Ende doe sijn sceipkin driven
Laettijt te lange bliven
En doet hem nummer goet
Quaet aeste es al ontspoet
Nu laet ons wachten alle
Als ons de tijt gevalle
So wilwi wacker zijn
Dat men ons niet vergalle
Die tpaert heift binden stalle
Verware sijn slotelkijn
Verlangen doet mi pijn | |
|
|
Gruuthuse-handschrift
|
|
1390 - 1400
|
| Koolkerke (thans Den Haag) |
| f19v |
|
| Johan Oosterman en Corrie de Haan, naar Heeroma 1966 en bron, diplomatisch. |
|
© 2024 KNAW/Meertens Instituut
