|
|
Ay, al es nu die winter cout, Cort die daghe ende die nachte langhe, Ons naket saen een somer stout Die ons ute dien bedwanghe Schiere sal bringhen; dat es in schine Bi desen nuwen jare; Die hasel brinct ons bloemen fine: Dat es een teken openbare --Ay, vale, vale milies-- Ghi alle die nuwen tide --Si dixero, non satis est-- Om minne wilt wesen blide.
Ende die van fieren moede sijn, Wat storme hen dore die minne Ontmoet, ontfaense also fijn Alse: `dit es daer ic al an winne Ende winnen sal; God gheve mi al Datter minnen best become; Na haerre ghenuechten weghe, mesval Si mi die meeste vrome.' --Ay, vale, vale, milies-- Ghi alle die avontuere; --Si dixero, non satis est-- Wilt doghen om minnen natuere.
Ay, wat salic doen, alendech wijf? Met rechte maghic tghelucke wel haten. Mi rouwet wel sere mijn lijf: Ic en mach minnen noch laten. Te rechte mi es beide fel Gheluc ende avontuere; Ic dole, mijns en es niemant el; Dat scijnt teghen natuere. --Ay, vale, vale milies-- U allen laet dies ontfaermen --Si dixero, non satis est-- Dat minne mi dus laet carmen.
Ay, ic was je op die minne stout Sint icse ierst hoerde noemen, Ende verliet mi op hare vri ghewout. Dies willen mi alle doemen, Vriende ende vreemde, jonghe ende out, Dien ic in allen sinnen Diende ye ende was van herten hout, Ende onste hen allen der minnen. --Ay, vale, vale milies Ic rade hen datsi niene sparen, --Si dixero, non satis est-- Hoe ic hebbe ghevaren.
Ay, arme, ic en mach mi selven niet Doen leven noch sterven! Ay, soete God, wat es mi ghesciet, Dat mi die liede bederven? Lietense u mi allene doch slaen, Ghi soudet best gheraden Na rechte, al dat ic hebbe mesdaen, Ende bleven buten scaden. --Ay, vale vale milies-- Die Gode niet ghewerden en laten, --Si dixero, non satis est-- Ende niet en minnen ende haten.
Die wile dat si sijn over mi, Wie sal hare lief dan minnen? Si ghinghen bat hare weghe vri, Daer si u leerden kinnen. Si willen u te hulpen staen Met mi, dies clene behoeven. Ghi cont na recht soenen ende slaen Ende met claerre waerheit proeven. --Ay, vale, vale milies-- Alle die met Gode plechten, --Si dixero, non satis est-- In soenen ende in rechten.
Ay, Salamon ontradet dat werc, Dat wij niet en ondersoeken Die dinghen die ons sijn te sterc, Noch dat wi niet en roeken Hogher dinghen dan wij sijn, Dat wij die ondervenden, Ende laten ons die minne fijn Vri maken ende benden. --Ay, vale, vale milies-- Die ter hogher minnen rade --Si dixero, non satis est-- Volclemt van grade te grade.
Der menschen sinne sijn so clene, Daer mach God wel vele boven; God es van allen wijs allene, Dies salmen alles hem loven, Ende laten hem sijn ambacht doen In wreken ende in ghedoghen. Hem en es gheen werc so verre ontvloen En comt hem al vore oghen. --Ay, vale, vale milies-- Die hen der minnen volgheven, --Si dixero, non satis est-- Ende haren oghen ghenoech volleven.
God moet ons gheven nuwen sin Ter edelre minnen ende vrie, Dat wij so nuwe leven daer in, Dat ons die minne benedie Ende nuwe make met nuwen smake, Dien si can nuwe volgheven. Die minne es nuwe gheweldeghe orsate Dien, die der minnen al nuwe volleven. --Ay, vale, vale milies-- Dat nuwe der nuwer minnen --Si dixero, non satis est-- Dat nuwe, wilt nuwe bekinnen. | |
|
Hadewijch,
pseudo-Hadewijch,
Hadewijchhandschrift A
|
1325-1350
|
Brussel KB: 2879-80 |
f62r |
|
Komrij 1994, 30 |
|