|
|
|
Dat suete kint die coninc der minnen
Vermaent sijn bruut sijn lieve vriendinne
In dese cantilene hem hertelike te minnen
Ey sich op mi, mijn lieve vriendinne
Wat trouwen ic di hebbe ghetoent;
Hoe mi verwonnen heeft die minne
Ende mit haren rosen ghecroent.
Si heeft mi doervaren al sonder sparen
Ende dat zwaerste ten lesten ghetoent.
Ay laet di verwinnen van mijnre minnen
Ende vliet tot mijnre herten binnen,
Du en blijfster nemmermeer bi ghehoent.
Mijn handen ontloken, mijn arme ontspreyt,
Mijn ziel gheert di mit groter lust.
Mijn hoeft gheneycht, mijn mont bereyt,
Hi waer so gaerne van di ghecust.
Mijn herte doerwont staet open tot alre stont
Om di daer binnen te gheven rust.
Nu laet di verwinnen van mijnre minnen
Ende vliet tot mijnre herten binnen.
Daer suldi zaden al uwen durst.
Ey scaemdi, mijn bruut, der groter ontrouwen
Daer du lange mede hebste omghegaen,
Ende waert van trouwen te wreven in rouwen,
Want mi dijn minne dus heeft bevaen.
Laet dansen ende springhen ende ydel singhen
Ende leert die hemelsche snaren slaen.
Ay laet di verwinnen van mijnre minnen
Ende vliet tot mijnre herten binnen.
Daer suldi ewighe vroechde ontfaen.
Nu slach op mi, mijn lief, dijn oghen,
Ende sich wat di verbliden mach,
Als ghi siet dat ic ghedoghe
Van minnen so menighen zwaren slach.
Ay haddi gheproeft des mi ghenoecht
Ghi soudt lude ropen: o wi, o wach.
Nu laet di verwinnen van mijnre minnen
Ende vliet tot mijnre herten binnen.
Daer suldi drinken der minnen ghelach.
Ey ghelijc dinen roden roc den minen
Ende besich welc di best behaecht.
Dijn spelden, die dat hoeft doen schinen,
Ghelijc mijnre doornen crone, o edele maecht.
Ende set mijn smerte al in dijn herte
Die dijn trouwe so minlijc draecht.
Nu laet di verwinnen van mijnre minnen
Ende vliet tot mijnre herten binnen,
Daer vindt ghi al daer ghi naer jaecht.
Ey condi nyemant scoenre vinden,
Edelre of minliker dan ic bin,
Hoe en laet di u die minne niet binden
Die an mi vindt so groot ghewin?
Hoe moechdi so langhe ghevlien bedwanghe
Daer min mede trect so edelen sin?
Ay laet di verwinnen van minre minnen
Ende vliet tot mijnre herten binnen;
Daer is alles goets eynde ende beghin.
Ey wat mach di in mi mishaghen
Dat ghi dus sere voer mi vliet?
Ic macht hemel ende aerde claghen
Dat mi mijn lief en mach waerden niet.
Daer ic om heb ghestreden ende ghebeden
Al dat mi minne oyt ghehiet.
Nu laet di verwinnen van mijnre minnen
Ende vliet tot mijnre herten binnen.
Oft ics te bet mocht hebben yet.
Ey keert nu, mijn bruut, mit ernste tot mi
Want minne is starker dan die doot;
Si maect di van allen zunden vri,
Lect u hoeft in haren scoet.
Laet haer staren u hert doer varen
Dat vurigher is dan ennich gloet.
Ay laet di verwinnen van mijnre minnen
Ende vliet tot mijnre herten binnen.
Daer werdi verledicht van alre noot.
Ghebruke mijns na al dijn begheren
Ende wilt mi niet sparen noch u vermiden.
In can der minnen niet gheweren,
Wat si mi doet dat moet ic liden.
Ay mijn utvercoren nu buucht u oren,
Die tijt en comt niet tallen tiden.
Nu laet di verwinnen van mijnre minnen
Ende vliet tot mijnre herten binnen,
Daer suldi u ewelic verbliden.
Ghi blijft cuysch als ghi mi ruert,
Als ghi mi helst so blijfdi reyn,
Als ghi mi cust werdi ghepuurt
Van allen zonden ghemeyn.
So ghi mi meer mint, so ghi meer vindt,
Daer om en acht u, lief, niet cleyne.
Nu laet di verwinnen van mijnre minnen
Ende vliet tot mijnre herten binnen.
Daer suldi drinken der minnen fonteyn.
Ghi blijft maecht als ghi mi ontfaet,
Als ghi mit mi juwen wille voldoet
So blijfdi joncfrou fier, ende gaet
Vromelic in der minnen orewoet
Die u sal gheven dat ewighe leven
In haer diep afgrondighe vloet.
Nu laet di verwinnen van mijnre minnen
Ende vliet tot mijnre herten binnen,
Daer suldi ghebruken dat ewighe goet. Amen. | |
|
|
[handschrift zonder titel]
|
|
1428
|
| Cambridge Mass, Houghton Library, Ms. Dutch 13 |
| f191v |
|
| Komrij 1994, 352 |
|
