|
|
Mijn doghen willic met vruechden draghen Up aventueren watter ghesciet want al wildic mi vercnaghen Mi ne ware dies te beter niet de sulke sout sien hi soude mi claghen nochtanne ware lief hem mijn verdriet
Ic wille mi blidelike ghelaten al legghic nu onder voet Si sullens verdrouven die mi haten want ic pense in minen moet Ic sals comen te goeder baten al hebbic noch cranken spoet
al toghe ic een scone ghelaet te minder so ne es niet mijn doghen gave ic te kenne al minen staet Ic souder ooc lettel of verhoghen
het heift de sulke ghesproken quaet Ende mi harde zere beloghen Eer dit spel ten ende gaet hi salre warden bi bedroghen | |
|
Handschrift Ter Doest
|
1260-1280
|
Brugge, Groot Seminarie, 119/197 |
f1r |
|
naar Willaert 1984 |
|
© 2024 KNAW/Meertens Instituut