|
|
|
Summa der Historien Fabritij in een liedeken begrepen, op de wijse vanden 44. Psalm: Vvy hebben ghehoort, &c.
Antwerpen rijck,
o Keyserlijcke stede
Niet ws ghelijck
Ghy zijt nv ghêel in vrede
V cooplien al
Ziin al Capharnaïten
Dies die v God sal
In den afgrond versmiten
Tyrus heeft noyt ghedaen,
Tgheen dat ghy hebt bestaen
Nochtans yst wel versoncken,
Sydon quaet end verhoed [1582 + 1593: verwoedt]
En heeft noyt Christen bloed,
Gheliick ghy doet ghedroncken
V tyrannye
Saldie niet haest cesseren?
Verraderye
Sietmen in v regneren
V Pastoor boos
Van onser vrouwen kercke,
Met een wijf loos
Legt zijn valscheyt te wercke.
Symon is hy ghenaemt,
End twijf is wel befaemt,
Sy heet langhe Margriete,
Der secten Iesuijt,
Die daer brynghen altijt
Gods kinders in verdriete.
Dit valsch wijf ghyngh
Met een dobbelen gronde
Een ouderlyngh
Groette sy met den monde
Segghende vriend,
Mijn gheest is seer verslaghen
Goed raed my diend,
Hoe ick God mach behaghen.
Ons paep de vuyl catijf
Verdruct my aerem wijf
End ghy weet doch de waerheyt,
Hoorde ick eens aerm schaep
V Dienaers met den paep
Mijn herte voer wt swaerheyt.
Christoffel cloeck,
Draghende Christum binnen
Heeft sulck versoeck
Aenghenomen wt minnen:
Tweemael dispuyt
Hadden sy met hen beeden
De paep den druyt
Moeste met schanden scheeden.
Doe heeft dat wijf gheseyt
De paep my niet meer greyt,
Vriend ick wil v aencleuen,
Stelt my een ander dach
Datmen v hooren mach
Ick soecke deeuwich leuen.
Daer werd ghestelt
Ende eenen dach toe vercoren
Maer twierd vertelt
Den Marckgraef van te voren
Dat hy als dan
Neersteliick waken woude,
End volghen an
Daer dat wijf ingaen soude,
Den tweeden Iulij vroech
Smorghens alst zesse sloech
Christoffel cloeck van daden
Quam daer als predicand
Dat wijf gaf hem de hand
End heeft hem soe verraden.
VVant corts daer naer
Quam de Marckgraef bloedghierich
En vingh aldaer
Den herder goedertierich
End leyde hem stranck
Opt steen, met veel tormenten
Op den pijnbanck
Vraeghd' hy zijn adherenten.
Christoffel onuersaeght
Sprack wat ghy my oock vraeght?
Vraeght my nae mijn ghelooue
Christum heb ick bekent
Voor wyen ick hier present,
Gheue mijn lijf ten rooue.
Tvierschaer sloot toe
Daermen hem ghinck verwijsen
Christoffel doe
Seyde niet om volprijsen
Heer Schoutet, ghy
Moet Recht niet corromperen
Oft ick wil dy
Voor God gaen appelleren.
De Schoutet seer confuys
Riep, leerde gy noyt t'huys?
In bosschen end velden mede?
Och iaick sprack hy God weet
End my is oock seer leet
Dat ict niet eer en dede. [1582 + 1593: meer]
De Schoutet quaet
VVilde sulcx van hem keeren:
Met Sconincx placaet.
Maer Christoffel vol eeren
Sprack tot henlien,
Tplacaet gheeft v gheen voordeel
Dat sult ghy sien
Als ghy sult staen voor doordeel,
Als die basuyn sal slaen
Om loon nae werck t'ontfaen
D'excuse werd ser sober.
Dus als Christoffel bleef
Men vierentsestich screef
Den vierden van October.
Als hy ter dood
Siin offer sou volbrynghen,
VVt dieper nood
Sachmen de broeders synghen.
De Schoutet sprack
Tsa buel haest uwe sake,
Die hem doorstack
Daer hy stond aen de stake.
Als tghemeen volck dit sach
Het liep sonder verdrach
End smeten zom met steenen
Maer tschaepken bleef vermoord
Verbrand en dan versmoord
Ist niet wel te beweenen?
Neemt dit voor danck
Heylighe Gods Ghemeente,
God sal eer lanck
Aensien uwe vercleente.
Ende Babel
Met tsweerd ziins monds verdommen,
Oock sult ghy snel
By hem int riicke commen.
Dus ghy Ministers coen,
En swiicht tot gheen saysoen
Op boudt Gods kercke schoone,
V mond sy een trompet
Om te leeren Gods wet
Soe criicht ghy tleuens croone.
FINIS. | |
|
|
Wybo, Joris?],
Historie ende ghesciedenisse van de verradelicke gheuangenisse der vromer ende godsaligher mannen, Christophori Fabritij dienaer des Goddelicken woords binnen Antwerpen, ende Oliuerij Bockij Professeur der Latiinscher sprake in de hooghe en vermaerde schole van Heydelberch, waer van den eenen tot een sieckelicke ende ellendighe verlossinghe ghecomen is, ende den anderen wreedelick vermoort ende ten viere op gheoffert. Nv anderwerf verbetert ende vermeerdert. [cit] [cit] 1565
|
|
1565
|
| Brussel KB: VH 26.244 A |
| p225 |
|
| Martine de Bruin, naar bron, diplomatisch. In de marge staan de afwijkende tekstpassages uit de ed. 1582a en 1593. |
|
