Nederlandse Liederenbank


Een ander Liedeken van Alckmaer, op de wijse vanden slach voor S. Quintin. Alsmen schreef duysent vijfhondert En dry en tseventich jaer, Mocht elck wel zijn verwondert Al vande Spaensche schaer, Sy quamen uut ghestreken: Hondert twintich vaendel sterck, Voor Alckmaer soot is ghebleken Als Tyrannen sy ginghen te werck. Naer Coedijck sy eerst passeerden: De Vriesche poort hebben sy beset, Voor den Sluys men haer eerst keerden, Haer passagie was daer belet, Over tvelt quamen sy loopen Als Leuwen en Beeren verwoet, Met hoy en stroy by hopen Maecten sy een wech met spoet. Men sach doen mede trecken Uuten Nypoort veel Spaengiaerts ghelijck, Sy pasten op wallen noch hecken, Sy vreesden gheen water noch slijck, Sy saghen na haer voordeel Den Rinmolens namen sy in, Als bleeck naer smenschen oordeel, Twas den Burgers niet van haer sin. Die Burghers ende Soldaten Sy werden tsamen beraen, Sy wildent daer by niet laten, Een tocht hebben sy ghedaen, Te water en te lande Vielen sy dapperlyck aen, En creghen die molens in brande, Maer een huyse bleef noch staen. Die Spaengiaerts maecten een walle Om thuys met aller macht, Die Burghers en Soldaten alle Arbeyden oock dach ende nacht, Sy maeckten de stad vaste Daert noch seer was van noodt, Opten Tyran sy niet en paste, Als hy de stadt op eyschten bloot. Het was den Spangiaerts groote spijte Dat sy creghen gheen ghehoor, Sy achten de stadt niet een mijte Eer sy daer quamen voor, Daer zijn niet in dan Boeren Maecten sy malcander wijs, Voorloopers en meer sulcke loeren Sy souden wel behalen prijs. Tgrof gheschut ghinghen sy stellen Voor den Rooden tooren en Vriesche poort, Sy meendent al mede te vellen, En dan te bedrijven haer moort: Maer die Heere der heyrscharen Wiens macht haer te boven gaet, Conde den stadt wel bewaren En beschermen van sulcker quaet. Daechs naer sinte Lambert seer vroeghen Begosten die Spangiaerts seer voorwaer Te schieten naer al haer vermoghen, Met twintich grof stucken swaer, Ontrent twee duysent schoten Seer veerdich met groot gheschal, Sy spaerden cruyt noch cloten Om te breken muer en wal. Tgheviel anders dan sy waenden Al viel den muer daer neer, Die wal die bleef noch staende Met alle den borst gheweer, Die Burghers ghinghent maken Metten knechten en menich Vrou Veel eerder dan zijt braken: De Spangiaerts creghen een groote jou. Naer middach ten drye uren, In haer oorden stonden sy radt, En quamen al totten mueren Om te bestormen den stadt, Het ghinck doen op een vechten Aen twee plaets' tseffens ghelijck, Mannen, Vrouwen en Landtsknechten, Sy weerden haer vroom arm ende rijck. By de Vriessche Poort en Roo tooren Wast dat sy stormden dus strang, En gheduerde wel wilt hooren, Stijf vierdalf uren lang, Tot dryemael toe sy leyden Versch volck aen en af, En schoten noch sonder verbeyden Met haer grof gheschut even straf. Dit mocht haer noch al niet baten, Sy moesten afwijcken met schandt, Veel volcks hebben sy ghelaten, Capiteyns, Vaendraghers menigerhandt, Die daer sochten den voorboyten Creghen betaling onghespaert, Don Frederick sachse wel stoyten Vanden wal af nederwaert. Noch quamen die Spaengiaerts vermeten, Doen den storm opt stercste was, Met schuyten naer den Zoutketen Om die t'overvallen ras, Maer sy creghen sulcke pruymen, Men schotender inne terstondt, Haer schuyten moesten sy ruymen, Twee raeckten daer inden grondt. Opten Gheest sy mede stonden Ten storme wel toegherust, Aende brug hoort mijn vermonden Is al haer moet gheblust, Wie daer by quam moest blijven, Soo wel waren sy onthaelt, Sy en conden niet bedrijven, Al haeren aenslach is ghefaelt. Daer na twas Saterdaghe, Doen hielden sy haer soo stil, Sy deden tocht noch aenslaghe, Sy maecten oock gheen gheschil. Men condt anders niet gissen Oft sy lasen al den dach Vigilien oft Sielmissen: Voor den gheblevenen inden slach. Die Spangiaerts over traden Den Sondach met boos bestier, Om te verhalen haer schaden Acht hondert mael sy gaven vier, En quamen ook ten percke Om weder te stormen fel, Den brug quam niet te wercke, Sy werden gheschoten heel rebel. Een Capiteyn quam aen vlieden Om den brug te dwinghen voort, Hy smeet de arme lieden, En doorstackse heel verstoort, Het duerde niet seer langhe, Sijn leven nam oock een endt, Sy mochten al wel zijn banghe Die den brugghe quamen ontrent. Die burghers toonden couragie, Die knechten waren wel ghemoet, Die vrouwen met haer coockeragie Verwachten haer aencoemste met spoet, Die meyskens ende knapen, Het was al aende vest, Wel voorsien met s. Stevens wapen, Elck wilde doen zijn best. Sy en dorsten niet aencomen, Theeft haer niet wel behaecht, Sy saghen den burghers vromen, Sy creghen herten versaecht Die windt die haer was mede Die heeft hem omghedrayt, Gods handt was metten stede, Sijn lof moet zijn verbreydt. Hoe souden wy u niet loven O alder Heeren Heer, Aen ons die waren verschoven Hebt ghy verbreydt u eer, Ghy hebt willen behouden Die crachtloos waren gheacht, En die op haer selfs bouwen Sijn ghevallen met al haer pracht. Lof Princelijcke Vader, Lof Heere ghebenedijt, Wy dancken u allegader Dat ghy ons hebt bevrijt, Als wy waren seven weken Omringt met groot ghewelt, Ghy hebt ons niet besweecken, Die Vyandt moest ruymen tveldt.

Een nieu Geusen Lieden-Boecxken waerinne begrepen is den gantschen Handel der Nederlandtscher geschiedenissen, dees voorleden Jaeren tot noch toe geschiedt eensdeels onderwijlen in Druck uutghegaen, eendeels nu nieu byghevoecht. Nu nieulick vermeerdert ende verbetert. Vive Dieu, La Santé du Roy, & la Prospérité des Geus
1588
Den Haag KB: 1712 G 4
f31r

DBNL, naar Kuiper & Leendertz 1924.