Nederlandse Liederenbank


Van den Ouden Hillebrandt [1] Ick wil te Land uyt-rijden, Sprack Meester Hillebrant, Die my den wegh wil wijsen Te Barnen al in dat Landt: Sy zijn my onbekent geweest Soo menigen langen dagh: In drie-en-dertigh jaren Vrouw Goedel ick niet en sagh. [2] Wilt ghy te Land uyt-rijden Spraek Meester Abeloen: Ghy vint daer op der Marckten. Den Jongen Heldt is koen: Ghy vint daer op der Marckten. Den Jongen Hillebrant: Al quaemt ghy onder u twaelven, Van hem wort ghy aengerant. [3] Soude hy my aenrannen Met eenen euvelen moedt Ick door-hou hem sijn Schilde 'k En doe hem nimmer goedt: Ick door-hou hem sijn Schilde Met eenen scherm-slagh, Dat hy met sijn Vrouw-Moeder Een jaer wel klagen magh. [4] Dat en suldy doen nimmer, Spraek Joncker Diderick, 'k Heb Hillebrant den Jongen Met goeder harten lief: Ghy sult hem teere groeten Al door den wille mijn! En dat hy u laet rijden! Soo lief als ick hem zijn. [5] Al met die selve woorden Hy die groene gaerde op ran, Tot in des Marckts pleyne, Hillebrant den Ouden Man, Tot in des Marckte pleyne, Daar hy den Jongen vandt, Wat doet dees Ouden Grijsaert, Tot in mijns Vaders Landt. [6] Een Harnas voert ghy louter, Al waerdy een Konincx [?] Kindt, Ghy maeckter mijn jonge herte Met siende Oogen blindt, Ghy soudt tot Heyme blijven, En houden u ghemack: Met eenen hubs geluyde: Die Oude loegh, en sprack. [7] Soud' ick tot Heyme blijven, En houden mijn ghemack, Van strijden en van vechten Daer is my af ghesaght, Van strijden en van vechten Al van mijn heene-vaert, Dat segh ick u Heldt Jonge, Daer af wart grijs mijn Baert. [8] 'k Sal u den Baert af rucken, En daer toe seere slaen, Soo dat u 't rooden Bloede Over u Wangen sal gaen, V Harnis en u Schilde Moet ghy my gevende zijn, En blijven mijn gevangen, Behoedt Godt 't leven mijn. [9] Mijn Harnas ende Schilde Daer heb ick my mede geneert, En ick was noyt mijn dagen Van eenen Man verveert Sy lieten daer haer woorden, Sy gingen met Swaerden slaen, En wat zy daer bedreven Dat sult ghy wel verstaen. [10] Den Jongen brocht den Oude Een al soo swaren slagh, Maar dat hy van al zijn dagen Noyt soo vervaert en was Sijn Paert dat sprongh te rugge Wel twintigh voeten wijt, Die slagh die ghy daer sloeget Heeft u geleert een Wijf. [11] Soud' ick van Vrouwen leeren Dat waer mijn groote schant, Jck heb noch Ridders en Heeren Binnen mijns Vadders Landt: Jck heb noch Ridders en Knechten Binnen mijns Vaders Hof, Dat ick niet geleert en hebbe Daer over leer ick noch. [12] Het quam soo dat den Ouden Liet nedersincken sijn Schildt, Soo dat den Jongen Hillebrant Sijn Sweert al onderginck: Hy nam hem in sijn middele, Aldaer hy smalste was, En wierp hem neder te rugge Al in dat groene Gras. [13] Wie aen den Ketel wrijvet Heeft geerne van de Roet, So hebt ghy gedaen Jonger helt Hier tegen u wederspoet: Spreecket nu uwe Biechte, V Biechtvaer wil ick zijn, Dat zydy van den Wolven, Genesen mocht ghy zijn, [14] Wolven dat zijn Wolven, Sy loopen door dat Woudt, Ick ben een Jongen Vegen, Gheboren uyt Griecken stout, Mijn moeder heet Vrou Goedel, Een Hartoginne fijn, En Hillebrandt den Ouden Dat was den Vader mijn. [15] Hiet u Moeder Vrou Goedel, Een Hartoginne fijn, Was Hillebrant u Vader, Soo biste de Soone mijn: Hy schoot op sijnen Helme, En kuste hem aen sijn Mondt, Nu danck ick Godt den Heere Dat ick u zie gesont. [16] Och Vader lieve Vader, Die wonde die 'k u heb geslagen, Wil ick soo langh ick leve In mijnder herten dragen: En swijget Soone stille, Der Wonde weet ick wel raedt, Wy willen van hier scheyden, Godt sterck ons op de vaert. [17] Nu nemet my gevangen Als men een gevangen doet, Vragen u dan de Lieden Wat Man dat ghy daer voert, Soo suldy hen dan seggen 'T is een de quaetste Man Die oyt op dese Werelt Van's Moeders lijve quam. [18] 't Geviel op eenen Saterdagh, Omtrent de Vesper tijdt, Dat Hillebrant den Jongen De groene Gaerden op reedt: Hy voerde op sijnen Helme Van Goude een Kransseleyn, En neven sijne zyde Den liefsten Vader zijn. [19] Hy voerde hem gevangen Al sonder argelist, Hy setten hem by sijn Moeder Boven haer aen den Disch, Soone, wel lieve Soone, Dat geeft my al te vry, Waerom ghy dees gevangen Hier settet boven my. [20] Moeder syede hy Moeder, Die waerheyt wil ick u sagen, Aen geener groener Heyde Hadt hy my by na verslagen: 'T is Hillebrandt den Ouden, De liefste Vader mijn, Nu neem hem in u Armen En heet hem wellekom zijn. [21] Sy nam hem in haer Armen, Sy kuste hem aen sijn Mondt,' Nu danck ick Godt den Heere, Dat ick u sie gesondt. Wy willen van hier scheyden, En varen in ons Landt, Te Burnen in der stede, Daer zijn wy wel bekant.

't Dubbelt verbetert Amsterdamse Liedboeck waer in begrepen zijn veelderley oude Liedekens, alsmede het Nieu Amsterdams Lied-boek, voor Vryers en Vrysters seer genoeghlijck
[1639+]
olim Berlin Preuss. Staatsbibliothek Zf 7788R (verloren gegaan)
f6

Gecorrigeerde OCR (waarschijnlijk niet foutloos) van de matige fotokopie in het Meertens Instituut van het afschrift gemaakt door W. Heiske in Freiburg, in de jaren 1930, naar het origineel, dat sindsdien verloren ging.