|
|
|
Stem: Ick wil te land uyt rijden.
[1] Sy gingh den Bogaert omme
Met een soo droevighen sangh,
Tot hy haers Vaders Tooren
Die zyder ghesloten vant,
Och wachter sey sy, wachter mijn
En woudt ghy mijn uyt laten
Ten souder jou schade niet zijn.
[2] 'k En wil u niet uyt laten,
Ghy bent soo schoone Wijf,
En of u yets misquame,
't Sou kosten mijn jonger Lijf.
Mijn en sal niet mis komen,
Ven sal niet misschien,
Drie uyrtjes voor den dage
Dan sult ghy my wederom sien.
[3] Drie uyrtjes voor den dage
Soo zingter dit droevigh Liedt,
Dan sal ick weder komen
Tot desen Tooren ziet:
Al dieder verholenn te vrijen plagh,
't Is tijdt maer datse scheyden
Ick zieder den lichten dagh.
[4] De Sterren hooghe saten,
Het Maentjen soo klaer scheen,
De Maget liet haer dalen
Op eenen Blauwen Steen,
Aldaer dat klare Water spranck,
Daer by soo stont een Linde
Daer de Nachtegael sat en sanck.
[5] O Nachtegael kleyn Voghel,
Wout ghyder mijn Bode wel zijn,
En vliegen tot den Ruyter,
Den Alderliefsten van mijn,
En seggen dat hy komt alhier,
Ick sal hem hier verwachten
By desen Tooren schier.
[6] En dat verhoorde een Dwerg
Die achter den Berghen lagh,
Hy keerdn hem soetjes omme,
En hy boot er haer goeden dagh,
Ick bender een Bode tot u gesent
Van een soo stouten Ruyter,
Ick Weet met of ghy hem kendt.
[7] En soud' ick hem niet kennen,
Ick ken hem veel beter dan ghy,
Had ick hem soo wel niet ghekennet
Ten souder mijn schade niet zijn.
Den Dwergh nam de Maget
By haer snee-witte Handt,
Hy leydese maer soo verre
Tot dat hy sijn Moeder vant.
[8] Och moeder dees maget hoort mijn alleyn,
Ick vondse gister avont
Op eenen blauwen Steyn.
[9] Vont ghyse gister avondt
Op eenen Blauwen Steyn,
Soo brenghtse wederomme,
S'en hoorter dats u, niet mijn,
Soo brenghtse weder sonder verdragh,
Daer sullender noch drie om sterven
Eer datter aen komt den dagh.
[10] Den Dwerch nam de Maget
By haer snee-witte handt,
Hy brachtse wederomme
Daer hyse eerstmael vant:
Daer lagh haer lief, en hy was doot
Met 't Sweert al in sijn zijde,
Van bloedt soo was hy roodt.
[11] Och leght ghy hier verslaghen,
Al om de wille van mijn?
Nu wil ick wederom sterven
Al om de wille van dijn:
Sy nam dat mesje al by de knoop,
Sy stacket in haer hartje,
Was dat gheen groote Malloot?
[12] Den Wachter op den Tooren,
Hoe luyde was't dat hy sanck,
In drie-en-dertigh Jaren
Noyt nacht viel my soo lanck.
Al dieder verholen te vryen plagh,
't Is tijdt maer datse scheyden,
Ick sieder den lichten dagh.
[13] De Moeder op haer Bedde,
Op haer Bedde was't dat sy lagh,
Sy hoorden den Wachter singen
Met een soo droeven gheklagh.
Och Man wat leyt is ons geschiet!
En onsen lieven Wachter
Singht een soo droevigen Liedt.
[14] De Moeder van haer Bedde,
Van haer bedde was't datse spranck.
Sy ginck van Bedt tot Bedde,
Haer dochter sy niet en vandt:
Och man, wat leyt is ons geschiet,
En onse lieve Dochter,
En die en vind'ick niet.
[15] Sy namen den Wachter gevangen,
Sy leyden hem op den Dichs,
Sy lieten hem houwen en kerven
Gelijck een Braessem visch:
Och waerom hebben sy dat gedaen,
Om dat gheen Konings Kind'ren
Meer uyt avont spelen souden gaen. | |
|
|
't Dubbelt verbetert Amsterdamse Liedboeck waer in begrepen zijn veelderley oude Liedekens, alsmede het Nieu Amsterdams Lied-boek, voor Vryers en Vrysters seer genoeghlijck
|
|
[1639+]
|
| olim Berlin Preuss. Staatsbibliothek Zf 7788R (verloren gegaan) |
| p22 |
|
| Gecorrigeerde OCR (waarschijnlijk niet foutloos) van de matige fotokopie in het Meertens Instituut van het afschrift gemaakt door W. Heiske in Freiburg, in de jaren 1930, naar het origineel, dat sindsdien verloren ging. |
|
