|
|
|
Slappen Theunis wilt gaen claghen
Dat hy leelijck is mishout,
Want sijn wijf hem alle daghen
Crabt, en bijt, en smijt, en lout,
Wildy hem de oorsaeck vraghen?
Och het is sijn eyghen fout:
Laet de vrouw u broeck noyt draghen
Wildy wesen wel ghetrout.
Ick mach wel suchten en wel klaghen,
Want ick lijd seker groot verdriet:
Mijn vrouw gheeft my de huyt vol slaghen,
'K moet dansen oft ick wil oft niet.
2. Ick moet de kinders altijdt wighen,
De doecken drooghen inde schouw,
'Ken kan haer selden eens bedrighen,
'T is eenen duyvel van een vrouw.
3. Wanneer ick wil een pintjen cliven,
Moet ick met eenen soeten aert
Gaen vraghen, oft haer sou gheliven,
Sy vloogh my anders in den baert.
4. Ick soeck haer quaet ghekijf te schouwen,
Haer vuyl ghehekel, en verwijt,
'Ken sou my leven niet meer trouwen,
Waer ick dat Paragoentien quijt.
| |
|
|
Omazur, Nicolaus (auteur),
LABYRINTHUS CUPIDINIS. DAT IS DEN DOOL-HOF DER LIEFDE, Waer in eertijts DAPHNE (van APPOLLO vervolght sijnde) verkeerden in eenen Lauw'rier-boom. Verçiert met Roose-Tuynen van Rijmen, ghestelt op de nieuwste Dans-wijsen ende Stemmen van desen tijt, Bestaende in Minne-Liedekens, Herders-Sanghen, Veldt-deuntjens, etc. Hic Labyrinthus adest? quod, si delaberis intus? Non Labyrinthus erit, sed labor intus erit.
|
|
1663
|
| Den Haag KB: 174 G 49 |
| p97 |
|
| Transcriptie van het gedicht boven het lied en de liedtekst, naar microfilm, diplomatisch. Door Freya Jorens, correctie door Maartje De Wilde. |
|
