|
|
|
.L.
Dits die wise van Die daer iaecht. Het gaet oock op die wise van Tandermaken al opten rijn
1. Ick heb gheiaecht al mijn leuen lanc
Al om een ioncfrou schone
Die alder soetste wijngaert ranck
Die is in shemels throone
Si es met engelen also omset
Ic en can daer niet bi comen
Dat hebben mijn sonden belet
Dies wil ick my ontvromen
2. Ick ben verdwaelt in deser nacht
Die werelt heeft mi bedroghen
Ghenoecht heb ick soe seere gheacht
Mijn waen heeft mi ghelogen.
Rijcheyt en eere heb ic bemint
Ende ydelheyt vercoren
Al iagende ben ic dus verblint
Ende heb minen wech verloren
3. Ick wil op staen / this meer dan tijt
Ende hem soecken alleene
Der maghet sone ghebenedijt
Iesus yst die ick meene
Hi is den wech alsmen verclaert
Ick wil mi tot hem keeren
Den rechten wech ter maghet waert
Sal ick aen hem leeren.
4. O Iesu heere nu bid ick dy
Al wt mijns herten gronde
Van sonden wilt mi maken vry
Nu ende tot allen stonden
Laet mi die waerde moeder dijn
Met suyuerheyt aenscouwen
Doer haer wilt mijnder ghenadich sijn
Want mi mijn sonden rouwen.
5. Der enghelen vrouwe wilt op mi slaen
V ontfermhertighe ooghen
Ick heb so swaerliken misdaen
Dus lijdt mijn herte dooghen
Ghi sijt des sondaers toeuerlaet
Ende onderstant der armen
Ghi sighet daert al aen staet
Wilt v doch mijnder ontfermen.
6. Vrienden / maghen / ende schat
Die willen me beswijcken.
Scrifture bewijst wel dat
Ic moet van haer gaen strijcken
O moeder Gods wilt mi bi staen
Als ick sal moeten steruen
Want elck sal loon na wercken ontfaen
Wilt mi ghenade verweruen
7. Och die dit liedeken eerstmale sanck
Was seer ghequelt van binnen
Sijn vleesche heeft hem ghemaect so cranck.
Dat hi was flau van minnen.
Iesus dranc den bitteren dranc
Aent cruys om smenschen leuen
Bescermt ons van den helscen stanc
Ende van dat eewich beuen | |
|
|
Een devoot ende profitelijck boecxken, inhoudende veel ghestelijcke Liedekens ende Leysenen, diemen tot deser tijt toe heeft connen ghevinden in prente oft in ghescrifte: uut diversche steden ende plaetsen bi een vergadert ende bi malcanderen ghevoecht. Ende elck lieteken heeft sinen bisonderen toon, wise, oft voys, op noten ghestelt, ghelijc die Tafel hier na volghende breed' uut wijst ende verclaert
|
|
1539
|
| Haarlem SB: 176 K 9 (kat. A (f. 1-8) ontbr.) |
| f29r |
|
| Dirk Geirnaert, naar bron, diplomatisch. |
|
