|
|
|
.CXV.
Op die selue wise / maer het en heeft maer acht regulen / ende daer om en singt men den derden ende vierden regel niet / ghelijck den eersten ende tweeden.
1. ICk hiels mi aen dese aen dese wilde zee
Ende daer vant ick / ende daer vant icker twee
Het was de siele / si was met druck beuaen
Si sprack tot haren enghel / om troost van hem te ontfaen
Ick moet v claghen mijn verdriet
Die viant / die werelt / mijn eyghen vleesch
Sij willen mi van mijn liefken veriaghen
Eest wonder dat ick claghe?
2. Nu swijcht ghespeelken / en heb des gheen verdriet
Mijn heere sal v eyghen sijn / al waert hen allen leet
Als v begeerte hen altijt tegen staet
Ick ben sijn bode / nu hoort na minen raet
So stelt v vromelijc ter weere
Dit yst dat uwen lieue behaecht
Hi en laet v nu oft nemmermeer
Laet staen v droeflijck trueren.
3. Och hoe mocht ick ghelaten mijn droeflijck trueren
Het is altoos strijt / mi en mach gheen rust ghebueren
Want broossche nature is altijt teghen mi
Het valt my suere eer si verwonnen si.
Ic worde vermoeyt in deser noot
En dede die hulpe mijns liefs soe groot
Si souden mi van mijn liefken veriaghen
Eest wonder dat ick claghe?
4. Nu swijcht ghespeelken / ghi moet v hier in liden
Alst coemt ten eynde / het sal v |68r| seer verbliden
Oft ghi versinde wat vruechden ghi sult ontfaen
Als ghi met uwen beminden tot sinen houe sult gaen
Al valt v nu dit striden swaer
V lief weet al ws lidens clagen
Hi wilt v minnelic helpen dragen
Laet staen v droeflijc claghen.
5. O soete bode van also hoogher macht
Ghi hebt mijn herte in grooter rusten bracht
Als ic hoore van die liefste mijn
Want ic hier lide om die minne sijn
Dan sal ick mijn gracelijck liefken meer behaghen
Al moeten wij nu verscheyden sijn
Den tijt gaet om / het sal seer cortelijck daghen
Wat wil ic dan nu meer claghen.
6. Ghespeelken goet / siet aen den corten tijt
Weest wel ghemoet / als ghi sijt inden strijt
Dan laet v herte tot minen here gaen
Ghi sult van hem seer grooten troost ontfaen
Sijn hulp is bereet in alder vren
Ghi sult met hem in corter tijt.
In eewiger vruechden dueren.
En wilt doch niet meer trueren. | |
|
|
Een devoot ende profitelijck boecxken, inhoudende veel ghestelijcke Liedekens ende Leysenen, diemen tot deser tijt toe heeft connen ghevinden in prente oft in ghescrifte: uut diversche steden ende plaetsen bi een vergadert ende bi malcanderen ghevoecht. Ende elck lieteken heeft sinen bisonderen toon, wise, oft voys, op noten ghestelt, ghelijc die Tafel hier na volghende breed' uut wijst ende verclaert
|
|
1539
|
| Haarlem SB: 176 K 9 (kat. A (f. 1-8) ontbr.) |
| f67v |
|
| Dirk Geirnaert, naar bron, diplomatisch. |
|
