|
|
|
.CXVI.
Op die selue wise / oft op Het quam een ruterken wt bosscayen.
1. O Broossche nature fel ende quaet
Waer toe wilt ghi verdreghen sijn
Schout dese werelt / dats minen raet
Want haer treken sijn al fenijn
O broossche nature merct wel den fijn
Soect gheen ghenoechte met eenigen list
Soectyse elders dan in Gode
Voerwaer nature ghi hebt gemist
2. Laet af in tijts / dat dunct mi best
Sterft v sinnen / gaet v seluen wt
Maect v ruste in Iesus nest
Soe moechdy worden des conincx bruyt
Onthout dat alder hoochste saluyt.
Dat hi den aerne heeft ghegeuen
Houdt v ootmoedich / ende cleyne cruyt
Wilt alle ghenoechte der werelt begheuen.
3. Ghenuechte te laten is grote pijn
Het steruen der sinnen valt mi so swaer
Al duncket mi die hoochste pine sijn
Aylaci siele het gaet mi so naer
Ick heb so menich langhe iaer
Ghenoechte ghehanteert tot deser tijt
Aylacy sal ic moeten laten
Alle ghenoechte ende iolijt
4. O broossce nature rou onbesneden
V claghen en acht ic niet een caf
V seluen wilt onder de voeten treden
Doer hem die sijn leuen om het uwe gaf
Weest vroom / hout v aen sinen staf
Merct wat hi doer v heeft gheleden
Onse leuen en is niet een ooghen opslach
Wilt alle ghenoechte der weerelt begheuen.
5. Ic ben beswaert in mijn ghedochte
V langhe vermaen dat doet mi pijn
Al soudict bequelen / mi niet en rochte
Had ict gheplogen een lanc termijn
Maer lacy neen ic / dat is wel aen schijn
Mijn ionge sinnen sijn onbereet
Al heb ick lange ter scholen ghegaen
Tsteruen heb ic qualijc gheleert
6. O broossche nature wilt na mi horen
Laet staen v clagen tis meer dan tijt
Die opperste coninc van hier bouen
Int steruen en nam hi gheen respijt
Die viant hadde ons benijt
Adam wilde hi met allen vertreden
Weest vroom / gaet voort / ende sijt bevrijdt
Wilt alle ghenuechte der werelt begeuen
7. O hoochste coninc Emanuel
Wilt ons bi staen in onser noot
Nature heeft ons geweest so fel.
Si wil ons quetsen totter doot
O mogende coninc v macht is groot
Wilt desen vyant van ons verderuen
Dat wi allen cleyn ende groot
Ons broossche nature mioeten steruen. | |
|
|
Een devoot ende profitelijck boecxken, inhoudende veel ghestelijcke Liedekens ende Leysenen, diemen tot deser tijt toe heeft connen ghevinden in prente oft in ghescrifte: uut diversche steden ende plaetsen bi een vergadert ende bi malcanderen ghevoecht. Ende elck lieteken heeft sinen bisonderen toon, wise, oft voys, op noten ghestelt, ghelijc die Tafel hier na volghende breed' uut wijst ende verclaert
|
|
1539
|
| Haarlem SB: 176 K 9 (kat. A (f. 1-8) ontbr.) |
| f68r |
|
| Dirk Geirnaert, naar bron, diplomatisch. |
|
