|
|
.CXVII. Op die selue wise / oft op Het quam een ruterken wt bosscayen.
1. O Maria schoon roose root Ghi hebt ons eerste vaders verblijt Ghi hebt ghebaret naect en bloot Der hellen vreese / en des hemels iolijt. Noyt en brocht ons kindeken alsulc profijt Want des vyants cracht heeft hi vercleent Dus al die goede kerstenen sijt Latet kindeken wiegen eer dat weent.
2. Al naect lach hi sijnder moeder voren Al in een cribbe opt hoye daer Noyt kindeken en was so arm gheboren Nochtans is hi een coninc eerbaer Spreect die heylighe scriftuere claer De helle was van sijn voys vereent Om dat hi is des kersten gheloofs pilaer Latet kindeken wieghen eer dat weent
3. De herderkens die opten velde laghen Sij hoorden wonder int shemels foreest Ende vander claerheyt die si sagen Werden sij also seer bevreest Als sij verstonden den rechten keest Dat aertrike was pays verleent Elck was doen daer in vruechden meest Latet kindeken wieghen eer dat weent
4. Dry coningen machtich die dat vernamen Bi eender sterre aent circkels throon Te Bethleem dat si doen quamen Besoecken den coninc der glorien schoon Sij beghiften daer God in persoon Dyes was Herodes herte versteent Myrrhe / wieroock / gout tot sinen loon Latet kindeken wieghen eer dat weent.
5. Herodes beual den coningen snel Als ghi hebt vonden den heere fijn Keeret hier weder / doet mijn beuel Ick sal v oock beghiftende sijn. Keert eenen anderen wech naden landen dijn Sprac die enghel / oft ghi wort vercleent Ende scout Herodes valsch fenijn Latet kindeken wieghen eer dat weent.
6. Herodes wilde van quaetheyt bederuen Doen hem die coninghen waren ontvaren Dus swoer hi / hy soudese alle doen steruen Die kinderkens beneden den twee iaren Maria en Ioseph hoordent verclaren Dat hi die kinderkens te doden meent Sij vloden in Egipten sonder sparen Latet kindeken wieghen eer dat weent.
7. Hier nae so heeft dat kindeken puere Adams ghewrochte schult betaelt Ende ons ontdaen des hemels duere Onse voer ouders alle daer in ghehaelt. Met sinen bloede heeft hy die aerde bestraelt Om dat wij alle souden sijn ghereent Van sonden / dus dan eer ghi faelt Laet dat kindeken wieghen eert weent.
8. Nu bidden wij alle den kindeken cleene Gonstich voer die dit heeft ghemaect Int eynde so dat hem God verleene Gracie / dat hi in sijn rijc geraect Hy sal doch sijn van duechden naect. Ende oft hem van die viant teent Neemt sijns in hoeden daert al na haect Eer hi van groten drucke weent. | |
|
Een devoot ende profitelijck boecxken, inhoudende veel ghestelijcke Liedekens ende Leysenen, diemen tot deser tijt toe heeft connen ghevinden in prente oft in ghescrifte: uut diversche steden ende plaetsen bi een vergadert ende bi malcanderen ghevoecht. Ende elck lieteken heeft sinen bisonderen toon, wise, oft voys, op noten ghestelt, ghelijc die Tafel hier na volghende breed' uut wijst ende verclaert
|
1539
|
Haarlem SB: 176 K 9 (kat. A (f. 1-8) ontbr.) |
f68v |
|
Dirk Geirnaert, naar bron, diplomatisch. |
|