|
|
|
.CXIX.
Op die selue wisen
1. LAet liden dat v nyet aen en gaet
Ende en neemt v niemants dinck te naer
Ende ordeelt na ws selfs quaet
Ende neemt voort v seluen waer
Onse oogen dicwils elders sijn
Ende in haer seluen seer onbekint
Daer om seg ic elcken int openbaer
Weest horende doof en siende blint
2. In dit sterflijc corte leuen
Verkiest altijt die nederste stede
Versmaet te sijn / ende niet gepresen
Dat is der ootmoedigen grote vrede
Versmaet v yemant / versmaet v mede
Ende laet God dat ordeel onbekint
Ende cruypt altijt in simpelheden.
3. Wi willen ander daer toe driuen
Dat si hemseluen laten sullen
Wi en connen ons seluen daer niet toe crighen
Om wt te gaen onsen eyghen wille
O lieue mensche swijcht al stille
Ende en weest niet dus onbekint
Mer wilt eerst v quaetheyt villen
Weest hoorende doof. &c.
4. Al den onurede die wi beseffen
Die coemt wt ongestoruenheyt.
Dat wi die dingen te seer opheffen
Ende volgen der onredelicheyt.
Het is nature en sinnelicheyt
Die ons dus verre van God verureemt
Dus seg ic so ic heb gheseyt
Weest hoorende. &c.
5. Oft alle menschen volmaect waren
Ende ons niet en worde op gheleyt
Waer mede haer dan soude openbaren
Ons selfs ongestoruenheyt
Dus seg ick so ic hebbe gheseyt
Als ons die dingen sijn onbekint
So sijn si best in die beste vouwe gheleyt
Weest hoorende doof en siende blint | |
|
|
Een devoot ende profitelijck boecxken, inhoudende veel ghestelijcke Liedekens ende Leysenen, diemen tot deser tijt toe heeft connen ghevinden in prente oft in ghescrifte: uut diversche steden ende plaetsen bi een vergadert ende bi malcanderen ghevoecht. Ende elck lieteken heeft sinen bisonderen toon, wise, oft voys, op noten ghestelt, ghelijc die Tafel hier na volghende breed' uut wijst ende verclaert
|
|
1539
|
| Haarlem SB: 176 K 9 (kat. A (f. 1-8) ontbr.) |
| f69v |
|
| Dirk Geirnaert, naar bron, diplomatisch. |
|
