|
|
|
[23] Afdaling van Apollo (Chelys: Sarabande 10)
Het Toneel verandert in een Hemel, van boven zietmen 't paleis van Jupiter. De pilaren en sieraden der zelve zyn van gout, en gesteente, in't midden is alles vervult met Minnegoodjes als Engelen uitgerust, met een ronde open Tempel, die recht voor de Zon staat, welke met zyn stralen verscheide plaatzen doorschittert. Onder aan zyn verscheide halve ronden, of boogen van wolken, die de geheele breette van het Toneel beslaan, en nederdalen. Op de voorste wolk zit Apollo alleen. De muzykanten, rykelyk gekleed, van wederzyden afdalende spelen, tot Apollo zingt.
Descent Of Apollo
The theatre is transformed into a heavenly paradise. Above, one sees the sparkling palace of Jupiter, full of cupids dressed as angels. Below are clouds stretching the full width of the theatre, and which descend. Apollo is seated alone on the foremost cloud. The richly clad musicians play while descending from either side, until Apollo begins to sing.
Translation: Ruth van Baak Griffioen | |
|
|
Camerata Trajectina (artiest),
Carolus Hacquart: De triomfeerende min = The triumph of love [1678]. GLO 6069
|
|
2012
|
|
| 1: 23 |
|
|
|
