|
|
|
[13] Nicholas LANIER - WEEP NO MORE
Vanuit ltalië schreef William Cecil in 1610 aan zijn vader, de Graaf van Salisbury, dat hij de viola da gamba wenste te leren bespelen, en of pa hem daarom niet vanuit Engeland Nicholas Lanier kon sturen. Het is niet zeker of zijn vader hierop is ingegaan, maar het is een feit dat de introductie in Engeland van de stile recitativo aan Lanier wordt toegeschreven. 'Weep no more' is een voorbeeld van de verweving van de Engelse air met het ltaliaanse recitatief.
Lanier was een succesvol musicus in de Engelse adellijke kringen. Toen echter het politieke tij keerde, zag hij zich genoodzaakt Engeland te verlaten en week uit naar Antwerpen. Hij en zijn vrouw werden beroofd en hij voelde zich 'oud, ongelukkig en in zekere zin verbannen, niet alleen beroofd van zijn fortuin, maar ook van zijn muziekmanuscripten, van zijn verstand en van zijn virtuositeit'. Zo beschrijft hij zijn toestand in een brief aan Huygens uit 1646, waarin hij om een pas verzoekt ten einde de Republiek te kunnen bezoeken. De mannen hebben samen gemusiceerd en waardeerden elkaars composities.
Weep no more, my wearied eyes,
Leave off your sad lamenting
Cease my voice you mournful cries,
Since she, only she,
cruel she pleasure takes in my tormenting.
And my griev'd heart, long time with sighs oppress'd
Which endlessly to her I sent
As messengers of my unrest,
Now let her know, all love to her is spent.
Huil niet meer, mijn vermoeide ogen,
Staakt jullie droef geklaag;
Mijn stem, houd op met je treurig geschrei,
omdat zij, zij alleen,
zich wreed verlustigt in mijn kwelling
En mijn bedroefde hart,
al lang bezwaard door de zuchten
die ik haar alsmaar toezond
als boden van mijn rusteloosheid,
laat haar nu weten, dat mijn liefde voor haar op is. | |
|
|
Camerata Trajectina (artiest),
De muzikale wereld van Constantijn Huygens. (Muziek uit de Gouden Eeuw 3). VNM R 87005
|
|
1987
|
|
| 1: 13 |
|
|
|
