|
|
|
4. AMARYL HAD LANG
air de cour van Pierre Guédron (1612)
Herderinnetje Amaryl is verliefd op herdertje Thyrsis, maar nooit durft ze hem dat te laten merken als hij haar het hof maakt.
Op een goede ochtend zit ze aan de beek en bekijkt haar spiegelbeeld. Dan verschijnt plotseling ook het spiegelbeeld van Thyrsis, ze draait zich om en ja hoor, daar ziet ze nóg een Thyrsis, de echte ditmaal. Ze moet het nu wel bekennen, want het is nu twee tegen één. De oorspronkelijke Franse tekst begint aldus:
Maintenant les dieux ont quitté
Les cieux pour suivre la beauté
Merkwaardig genoeg gaat Hoofts versbouw uit van het toevallige binnenrijm dieux - cieux
Maintenant les dieux
ont quitté les cieux
pour suivre la beauté.
DEUNTJE.
Wijs: Maintenant les Dieux, ont quitté les cieulx, etc.
Amaryl had lang
In der hardren (*1) sang
Beluistert Thyrsis stem.
Zij, songh hij, was zijn siel.
Haer ooghjen viel
Op niemandt anders als op hem.
Vaeck haer lipje rondt
Op het tipje stondt
Om t'wtren (*2) haere smart.
Staegh (*3) 't woortje van de tong
Te rugge sprong,
En doock weêr in 't beschreumde hart.
Vaecken dachtse' ick raeck,
Door de vingerspraeck (*4),
Soo ver eens, dat hij 't vat.
Staegh werdt de kneuckel stram
Wen 't 'er toe quam,
Als had zij gansch geen hart gehadt.
Op een morghenstondt,
Hij haer sitten vondt
Eens aen de stille beeck.
Saght hij sich sette daer,
Dicht achter haer,
En haer gedaent in 't nat bekeeck.
Siende nae den grondt
Zij vernam terstondt
Sijn maxel (*5) daer beneên.
Om, sagh s', en 't geen dat leeft.
Doe seidse' , jck geef 't (*6)
Nu, al te veel is 't twee op een (*7).
7 Maj 1622.
(*1): herders
(*2): uiten
(*3): telkens
(*4): gebarentaal
(*5): gedaante
(*6): ik geef het op
(*7): twee tegen één
| |
|
|
Camerata Trajectina (artiest),
Oren aan Hooft: Liederen en liedjes van Pieter Corneliszoon Hooft. VNM R 81002
|
|
1981
|
|
| 1: 4 |
|
|
|
