|
|
17. VAN HOOP EN VREES
Hoop en vrees vormen beide een bedreiging voor de gemoedsrust van de mens. Men herinnert zich de laatste strofe van het eerste boek van Boëthius' `Vertroosting der wysheyd': `Verdryft die vruechd, verdryft het vrezen/ Verdryft den hoop, en droefheid bang'.
LIIII. Op de wyze: Een aardigh Trommelaarken
Wie hier wil leven met zinnen bly Talder ure rustigh in godlicker vrueghd: Die maackt zyn hert van hopen vry En verlaat de vrees daarby Zo heeft hy altyd ghenueght Hoet God de heer ghevueght.
Want hoop en vrees zyn twe zusters quaad Smenschen hert verstorende tot alder stond Waar hoop verblyt door zotheyds raad Na een tytelicke baat wert oock thert met vrees duerwont En van droefheyd onghesond.
Die stuernis zot dryft uyt u ghemoed Die met pyn u tyd stelen zonder profyt. Hoop na gheluck u hert voor hoedt En veracht de teghenspoed Zo leeft ghy van druck bevryt In vrueghden talder tyd.
Dit Godlick leven altyd Koornhert Brengt den willelozen in des Heren rust. Daar leeft hy huyden onverwert Vry van alle druckigh smert Hope en vrees zyn uytgheblust En smaackt des Heren lust.
| |
|
Camerata Trajectina (artiest),
Liederen van Dirck Volckertszoon Coornhert
|
1990
|
|
1: 17 |
|
|
|