Home     Grasduinen     Over     Zoektips     FAQs     Disclaimer     Meertens Instituut         english

Nederlandse Liederenbank


5. DIE WERELT HEEFT MI IN HARE GHEWOUT
Suster Bertken (1437-1514) woonde 57 jaar lang in een cel die ze had laten metselen tegen de Utrechtse Buurkerk aan: een ruimte van vier meter lang en nog geen twee meter diep. Ze droeg een grof haren kleed op haar naakte lichaam en liep op blote voeten. Ze had geen kachel en ze at vegetarisch. Na haar dood werd ze tweemaal overluid, alsof er een prelaat was gestorven. Zuster Bertken dichtte een aantal liederen, waaronder 'Die werelt hielt mi in haer gewout' (=geweld).

Die werelt hielt mi in hair gewout
Mit haren stricken menichfout,
Nu ben ic hair ontcomen.
Och, dat sij seer bedrieghelic is
Dat heb ic wel vernomen.

Ic sie den enghen wech bereit
Mit doornen also dicht bespreit,
Mijn leven wil ic waghen,
Dat ic dair in ghetreden bin
En sal ic niet beclaghen.

Nu hoirt, nu hoirt wat mynne doet:
Sij maeckt van doornen enen hoet.
Natuer, wilt niet versaghen,
Wat my die edel mynne gheeft
Dat sel ick gaerne draghen.

Ic sie den enghen wech is bereit
Mit lelien also dicke bespreit,
Den roock heb ic vernomen,
Dat ic dair in ghetreden bin
Dat is my wel becomen.

Die lelien leven sonder pijn,
Si scencken, si drincken den puren wijn,
Hair vroechde is boven maten
Si singhen also sueten discant.
Wie mach die lelien laten?

Die lelien clair ende wel ghedaen,
Si springhen, sie springhen, si houden aen,
Si hebben die mynne ommebevanghen,
Al inder mynnen love te sijn
Dat is al mijn verlanghen.

Camerata Trajectina (artiest), Suster Bertken: tussen heilige kluizenaars en kloosterlingen
2006
1: 5