|
|
|
[2] VAN LIEF TE ZYN VERSCHEYDEN
Lied van een meisje waarvan de bruidegom is vermoord. Heer, laat mij ook sterven.
Op een bruygoms snuevel. Ter liefden van een Maghet, wiens Bruydegom over wegh deerlick was vermoort.
Op de wyze: Een amoureus fier ghelaat
Van lief te zyn verscheyden,
Is rechte lied' een dood:
Al machmen troost verbeyden,
Verlanghens druck valt groot.
Wat droefheyd zalt dan wezen
Daar lief wanhopigh derft:
Die liefste uyt ghelezen,
En zonder sterven sterft?
Al sterf ick alle vruechde,
Ick sterf myn droefheyd niet.
t'Ghedencken van liefs duechde,
Is my een doods verdriet.
Kond ick myn hart zo wachten,
Voor tschadigh trueren fel,
Als van des vruechds ghedachten:
Ghe-eyndt waar myn ghequel.
O wrede handen bloedigh,
Die deerlick hebt doorboort:
Myns Bruyghoms herte ghoedigh
En my in hem vermoort:
Moght ghy oock zo vermoorden,
Myn liefde als myn lief:
Ick zocht u zuyd en noorden,
Zulck dood waar my gherief.
Maar ghy o God allene,
Vermeught dit in waarheyd.
Die toont door pijnlick wene,
d'Ellend en die waarheyd:
Van daartsche Creaturen,
Wanneermer t'hert opstelt,
Zo rooft ghy alder uren,
Elx afgod die hem quelt.
Ghy hebt o Heer met smerte,
U zoon, myn lief ghehaalt
Trekt oock myn liefd en herte
Tot u, dwelck was ghedaalt,
Van u op daartsche mensche,
Met aardsche liefd verzot:
Wort ghy alleen myn wensche,
Myn hoop, myn troost, myn God.
| |
|
|
Camerata Trajectina (artiest),
Concert Rubenshuis: Gevarieerd programma
|
|
1993
|
|
| 1: 2 |
|
|
|
