|
|
|
1. Zeg pelgrim ziet gij deze steen
Met donker mos begroeid
Waarop het dalend avondrood
Met donkere weerschijn gloeit.
Hier rust de schoonste maagd van vlek
In 't aardrijks koude schoot
En aan haar zij een jongeling
Haar trouw tot aan den dood ) 2x
2. Haar rijke vader was vol trots
Tegen Eduards edele min
Waaraan met onverdelgb're ziel
D' aanminnige Emma hing.
Ik vloek u eeuwig, sprak zijn mond
Word g' eenmaal Eduards vrouw
Hij was voor haar gebeden doof
En spotte met haar trouw. ) 2x
3. Hij spotte tot zij uitgeteerd
Op 't sterfbed nederzonk
En 's levens laatste flikkering
In 't bleke aanschijn blonk.
Toen greep een woeste smart hem aan
Hij stond verstijfd van schrik
Hij wierp zich aan haar sponde neer
Met wanhoop in zijn blik. ) 2x
4. En Eduard die in duisternis
Op 't kerkhof nederzeeg
Wijl de lichte maan met bleke glans
Uit donkere wolken steeg.
Ach dierb're Emma zucht hij zacht
Wat blijft mij meer op aard'
Niets is mij thans nu ik u mis
Zelfs 't leven niets meer waard. ) 2x
5. Zo zucht hij aan haar graf geklemd
Met treurig stil geween
En waggelt dan met zachte tred
Weer naar zijn woning heen.
Hij treurt en kwijnt al zachtjes uit
En zinkt op 't ziekbed neer
En 't doof gebrom der doodsklok luidt
Ook Eduard is niet meer. ) 2x
6. Nu rust hij aan zijn Emma's zij
In 't aardrijks koude schoot
Waar hij met haar den glans verbeidt
Van 't eeuwig morgenrood.
Om dan tesaam in 's hemelsvreugd
Voor Godes troon te staan
Der pelgrims bloemen op hun graf
Wijden hun aardse traan. ) 2x
| |
|
|
Dames Dings: opnamebestand (Anna van Gog - Dings en Jeannette van der Putten - Dings)
|
|
[1991-1999]
|
|
|
|
|
|
© 2024 KNAW/Meertens Instituut
