Het reghende seer ende ick worde nat / Souterliedeken 3
[18] Wereldlijk lied uit het Antwerps liedboek (1544)
Een ruiter slaapt bij een meisje en probeert midden in de nacht ongemerkt te verdwijnen. Het meisje hoort hem toch en beklaagt zich hevig: ze is in verwachting. In haar beroering laat ze zich ontvallen niet te weten wie de vader van het kind is. De ruiter voelt zich daardoor van zijn verantwoordelijkheid ontslagen, ook al trekt het meisje haar uitspraak snel weer in.
Een nyeu liedeken
'Het reghende seer ende ick worde nat.
Bi mijnen boel sliep ick te nacht,
Bi mijnen boel alleyne.
Rijc God, mocht ick bi die liefste zijn'.
Hi clopte voor haer cleyn veynsterkijn.
'Staet op, mijn lief, ende laet mi in.
Ic heb hier so langhe ghestanden,
Mi dunct dat ick vervrosen ben'.
Dat meysken schoot aen een hemdeken wit;
Si liet in den ruyter fijn.
In haren blancken armen
Hiet si den ruyter wellecoem zijn.
Mer snachts ontrent der middernacht
Doen gaf die bedsponde eenen crack
Ende si weende seere.
Si weende also seere: haer docht dat si bedroghen was.
'En weent niet, mijn soete lief,
Ick sal u schrijven eenen brief
En trouwen dy
Tot eenen wijve: ghi sulter certeyn die liefste zijn'.
'Ghi gelooft mi veel, ghi hout mi cleyn.
Ghi en biedt mi daer toe groot noch cleyn
Ende ick draghe een kint,
Een kindekin also cleyne: ick en weet certeyn den vader niet'.
'Draecht ghi een kint, so cleynen kint?
So siet dat ghi den vader vint,
Oft ghevet mi,
Mi oft mijnen gheselle: dat kint dat moet ghehouden zijn'.
Dat meysken swoer al bi sint Jan:
'Bi mi en sliep noyt ander man.
Niet meer dan ghi,
Dan ghi valsche bedrieger; ghi staet so vaste in mijnen sin.'
Die dit liedeken eerstwerf sanck
Dat was een ruyter al vander banck
Ende hi sanghet so fijn.
Hi hevet wel ghesonghen; by die liefste en mocht hi niet zijn. | It was raining hard and I became wet/ Souterliedeken 3
[18] Secular song from the Antwerp Songbook (1544)
A horseman sleeps with a girl and tries to disappear unnoticed in the middle of the night. The girl however hears him and complains bitterly: she is pregnant. In her agitation she lets slip out that she does not know who is the father of the child. The horseman then feels relieved of his obligation, even though the girl quickly withdraws her statement.
A new song
'It was raining hard and I became wet,
The night that I slept with my love,
Alone with my love,
Dear God, I wish I were with her.'
He knocked at her little window.
Wake up, my love, and let me in.
I have been standing here so long,
I feel like frozen.
The girl slipped into a white shirt;
She let the horseman in.
She welcomed the horseman
In her white arms.
But in the middle of the night
The bed creacked
And she wept heavily,
She wept because she felt she had been deceived.
'Do not cry, my dear love,
I will write you a letter
And marry you
As my wife: you will certainly be the most beloved bride.'
'You promise me a lot, but you give little.
You dont offer me anything, big or small,
And I bear a child, A little child:
I do not know for certain who the father is'
'Do you bear a child, a little child?
Then see to it that you find the father,
Or give it to me,
Or to my companion; someone should have the child.'
The girl swore by Saint John:
No other man ever slept with me,
No one but you
Only you, foul deceiver; I will not let you go.
The man who first sang this song
Was a horseman from the inn,
And he sang it beautifully.
He sang it very well; yet he could not be with his sweet love. |
