|
|
|
[15] RIJC GOD, WIE SAL IC CLAGEN (AL 142)
Een vrouw verlaat een man om haar minnaar achterna te reizen, die verjaagd is. De man blijft bedroefd achter. Hij heeft nog geprobeerd haar van haar besluit af te houden: verliefdheden duren niet lang, had hij gezegd. Maar ze was vastbesloten. Scheiden doet lijden, ervaren ze allebei. Dit vijftiende-eeuws afscheidslied werd gezongen op een populaire melodie van vermoedelijk Franse oorsprong.
A woman abandons her husband to follow her lover, who has been exiled. Her husband is left dejected behind. He had tried to make her change her mind: Infatuations don't last, he had said. She remained resolute nevertheless. Parting can only hurt, as they both realise. This 15th century song of farewell is sung to a popular melody of probable French origin.
Een oudt liedeken
'Rijc God, wie sal ic clagen
Dat heymelijc lijden mijn?
Mijn boel (*1) is mi verjaghet,
Scheyden is mi geworden pijn,
Mijn boel is mi veriaget,
Sceyden is mi geworden cont, (*2)
Dus drave ic over geen heyde, (*3)
Mijn herte is mi seer gewont.
Hi badt mi so minlijcke
Met witten armen blanck
Dat ic bi hem woude bliven:
"Die somer en is niet lanck."
"Ic en mach bi u niet bliven.,
Ick en mach bi u niet zijn.
Ick wil over geen groen heide
Tot die alder liefste mijn."
"Moet ic nu van haer sceyden?
Dat doet mijnder herten so wee,
Dus vaertse ouer gheen heiden
Tot dat icse wederomme sie.
Adieu mijn alderliefste,
Mijn herte blijft mi doorwont,
Ick en mach altijt bi u niet wesen,
Blijft ghi nu doch altijt ghesont.
Een bitter cruyt is scheyden,
Dat proeve ic wel nu ter tijt.
Wie noyt van zijn liefken en scheyde,
Hi en weet van gheender pijn.
Mijn liefken vaert over gheen heyde,
Ic en mach bi haer niet zijn,
Adieu mijn alderliefste,
Het moet nu gescheyden zijn.'
(*1): liefje
(*2): het is me duidelijk geworden wat scheiden is
(*3): rijd ik over dat veld | |
|
|
Camerata Trajectina (artiest),
Egidius Kwartet (artiest),
Het Antwerps liedboek 1544 = The Antwerp songbook. GLO 6058
|
|
2004
|
|
| 2: 15 |
|
|
|
