5. ALS DAVID JORIS OM DE SCHAT
Een lied over de vrouw van David Joris: hoe zij gevangen genomen werd en weer vrij kwam, en met haar man naar Bazel trok.
Dirkje Willems, Huisvrouw van David Joris.
Op de Wyze: Wanneer de Zon haar Paarden mend.
Als David Joris om de Schat,
Die hy van God bekwam,
Geen rustplaats noch verblyf en had,
Maar streng na hem vernam (*1),
Zo dat hy stadig most vluchten:
Nu van, en dan by zyn Vrouw;
Haar beiden doet dit diks (*2) zuchten;
Niet wetend' waar heen dat men zou.
Zy mosten op een tyd van een.
Elk om een uitkomst zag,
En Dirkje ging na Utrecht heen.
Was daar niet meenigen dag,
Of krygen haar ook gevangen;
Het Zwaard wierd op haar gewet.
Schoon veel na haar dood verlangen,
Noch (*3) heeft het de Heere belet.
Veel Heeren waren niet zo hart
Als zeker Wy-Bisschop (*4),
Maar hy noch eerst kreeg net zyn part,
Most 't leven geven op:
De dreig-tyd (*5), die hy haar stelde,
Beleefde hy zelve niet;
De dood hem noch eerder velde,
Dan hy haar bracht in het verdriet.
Zo ging het oock een Procureur,
Die wou haar in Den Haag
Zo zetten aan (*6): Maar slechte leur (*7)!
Zyn we'erkomst was te traag,
Dewyl hy noch onderwegen
Opgegeven most zynen geest;
En wenste wel zeer verlegen
Te hebben een Herder geweest.
Na dat dit alles was passeert,
Zo stelden ze haar vry.
Waar op zy na haar Woonplaats keert
En dankte God zeer bly,
Om dat hy haar zo genadig
Bewaart had in zulken nood,
Waar in dat zy most gestadig
Verwachten een bittere dood.
Wanneer als David Joris eerst
Met druk haar stand bekent (*8)
Ging dit gerucht noch allerveerst:
Haar leven is geënd.
Maar doen hy nu weder hoorde,
Dat zy noch in 't leven was
En vrygelaten, hy spoorde
Om by haar te komen zeer ras.
Dus was dit lieve Paar haar lot
Met kruis te zyn bezocht.
Uit nood, zy zamen reizen tot
Een Land van ruimer locht.
Te Bazel zy gingen woonen,
Verscheiden (*9) kort na malkaar.
God kwam haar zyn gunst betoonen,
In 't nemen uit al dit gevaar.
Liefde is 't voornaamste.
(*1): maar men hem naarstig zocht
(*2): dikwijls
(*3): nochtans
(*4): titulair bisschop (soort hulpbisschop)
(*5): ultimatum
(*6): plaatsen
(*7): klojo
(*8): haar toestand vernam
(*9): overleden.
| 5. WHEN DAVID JORIS ON ACCOUNT OF THE TREASURE
A song about the wife of David Joris: How she was captured and released, and travelled with her husband to Basle.
Dirkje Willems, Wife of David Joris.
To the tune: When the sun drives its horses.
When David Joris because of the treasure,
Which he received from God,
Could find no resting place nor abode,
But was vigoriously hunted,
So that he constantly had to flee:
Now apart from, then together with his wife;
Both of them did this, sighing frequently;
Not knowing where to go next.
They had to separate for a time.
Each hoping for a conclusion,
And Dirkje went to Utrecht.
She was there not many days,
When she was also captured;
The sword was wetted for her.
Indeed many longed for her death,
But the Lord did not allow this.
Many lords were not as harsh
As a certain Suffragen Bishop,
But before he could play his part
He had to give up his life:
The ultimatum, which he gave her,
He did not live to see;
Death felled him before,
He could bring her to grief.
Then there was also a Procurator,
Who wanted to place her in The Hague
But bad luck!
His return was too slow,
For while still on the way
He had to give up the ghost;
And wished, very perplexed
That he had been a shepherd.
After all this had occurred,
They granted her her freedom.
Upon which she returned to her home
And thanked God very joyfully,
Because he had been so gracious to her
Had guarded her in such need,
Wherein she had constantly
Expected a bitter death.
When David Joris first
In trepidation heard of her situation
A rumour at first circulated:
That her life is ended.
But then he heard later,
That she was still alive
And released, he raced
To come speedily to her side.
Thus it was the lot of this dear pair
To be visited with the cross.
Out of need they journeyed together
To a land with more breathing space.
They went to live in Basle,
Dieing shortly after each other.
God came to show them his favour,
By taking them out of all this peril.
Love is foremost.
From: Michiel Vinke (editor), The Silver Ark (1723).
Translation: Gary K. Waite
|
