Home     Grasduinen     Over     Zoektips     FAQs     Disclaimer     Meertens Instituut         english

Nederlandse Liederenbank


[9] SINTE GEERTRUDIS.
XVII. Martij.

Gertrudis (628-659) was een prinses, dochter van Pepijn I en Itte van Nijvel, onder Brussel. Op zesjarige leeftijd verkoos ze het klooster boven een huwelijk met de rijke koning Dagobert. Al op 21-jarige leeftijd werd ze benoemd tot abdis. Volgens de legende werd zij eens bemind door een ridder, die zo verliefd op haar werd dat hij zijn ziel aan de duivel verkocht toen ze het klooster inging. Na zeven jaar kwam de duivel de ziel ophalen, maar die vlieger ging niet op. Geertrudis had de ridder tijdig gered door hem een afscheidsdronk te geven.
Later dronk men bij een afscheid voor lang een Sint-Geertgenminne of minnedronk.


Stem: Mijn hert wat goeds wou dichten
[souterliedeken 44, Mes]

Laet ons op noten stellen,
De middelen, daer mee,
Geertrudis van Nivellen,
Die wereld swichten dee,
Ten was niet dan de hitte,
Van Jezus reyne minn',
Die haer, haer Moeder Itte,
Geboedt had in den sin.

Dit was aen al haer wercken
En woorden niet te min
Wel lichtelijck te mercken,
Als haer met 's vaders sin
Versocht hadd' uyt te trouwen
Den Koningh Dagobert,
En van haer weder-houwen
Wel kloeckelijcken werd.

Neen, sey sy, 't is verloren:
En doet geen moeyten meer.
Ick hou die 'k heb verkoren
Mijn Bruygom, en mijn Heer.
Al quame my oock Cresus
Versoecken tot een vrouw,
Soo blijf ick mijnen Jesus
Ten eynde toe getrouw.

Camerata Trajectina (artiest), Zingende zwanen: heiligenliederen uit de Gouden Eeuw [van] Jan Baptist Stalpart van der Wiele en Guillelmus de Swaen. GLO 6053
2001
1: 9