|
|
|
[17] SINTE VERONICA,
XXIX. Augusti.
Toen Jezus naar het kruis ging, volgde hem, volgens Lucas, een grote menigte van volk en van vrouwen, die zich op de borst sloegen - als teken van rouw - en over Hem weeklaagde. Een van die vrouwen zou Veronica hebben geheten. Ze wiste met een linnen doek het gezicht van Jezus af. De afdruk van Zijn gezicht bleef in de doek staan. Veronica is daarom de patroonheilige van linnenweefsters en fotografen geworden.
Stem: God die Drievuldigh.
De dichter:
Veronica, beleefde vrouw!
Aensiet de smart, let op de rou
Des Cruyces, boven alle maet,
Daer Jesus mee gheballast gaet.
Hij steent, hy weent, hy sweet, hy bloedt.
Gaet dan sijn arbeyd in't ghemoet;
En biedt hem, met een heussche tael,
Wat drogens aen een linden dwael (*1).
Veronica:
O Heer! dit lijden is te groot,
Uw' ziel bedroeft is totter dood:
U lichaem kreuckt, u aensight bloost,
Als een melaets, heel onghetroost.
Ghenadight dan van uw' dienerss'
T'ontvanghen eens dit dwaeltjen versch.
Tot laeffenis van u gesight,
En kennis van mijn laetste plicht.
De dichter:
Den Heer aensagh d'eenvoudigheyd
Van't vrouken; En tot klaer bescheydt
Des deughds, die hem hier was gedaen,
Liet inden doeck sijn wesen (*2) staen.
(*1): linnen doek
(*2): portret
| |
|
|
Camerata Trajectina (artiest),
Zingende zwanen: heiligenliederen uit de Gouden Eeuw [van] Jan Baptist Stalpart van der Wiele en Guillelmus de Swaen. GLO 6053
|
|
2001
|
|
| 1: 17 |
|
|
|
