3. ELFSTE KUSJEN (Jacob Westerbaen)
Het afscheid 's ochtends van de geliefde. Je lipjes zijn zo rood en toch moet ik weg ..
Eeven als de lieve Roosen,
's Mergens aen den distel bloosen,
Daer den Hemel in den nacht
Sijnen soeten daeuw op bracht,
Bloosen 's mergens oock de tippen
Van mijn Roosemondjes lippen,
Die ick al den nacht met lust
Onversadight heb gekust.
Kersjes kunnen soo niet bloeyen,
Soo niet branden, soo niet gloeyen,
Als sy tussen in de blaen,
Op haer beste rypen staen.
Maer en ist niet om te schreyen?
Waerom moet ick van u scheyen,
Waerom moet ick aen een kant (*1)
In ons aldersoetste brand?
(*1): weg.
| [3] THE ELEVENTH KISS
Taking leave of one 's beloved in the morning. Your lips are so red and yet I must away...
Just as the beloved roses
Blush next to the thistle in the morning,
Where Heaven during the night
Has laid its sweet dew,
So in the morning bloom the tips
Of my Rosamund's lips,
Which I, insatiable. have passionately
kissed the whole night through.
Cherries can neither bloom nor burn
Nor glow so fair,
While they are ripening at their fairest
Between the leaves.
But isn't this enough to make you weep?
Why must we part?
Why must I leave,
While we are so sweetly burning?
Translation: Peter Lockwood |
