6. TWAELFSTE KUSJEN (Jacob Westerbaen)
Toen Venus mijn Rozemond in het vizier kreeg, zag ze scheel van jaloezie. Ze beval haar cupidootjes mij met pijlen te doorboren en Rozemond met een loden pijl te bevriezen. En zo geschiedde: ik brand en Rozemond is nu zo koud als een kikker. Een reys als Venus eerstmael stond Voor mijn Goddin, mijn Roosemond, En sagh haer bolle wangen aen, Haer sterretjes (*1) soo loddrigh staen, Haer lipjes rooder als een was (*2) Ghesloten in een marmerkas, Soo riepse met een droef geween De kleyne Minne-Goon (*3) by een.
En sey: 'Wat drommel baet my dan Dat ick den gulden appel wan (*4) Om dat den Herder (*5) aen mijn mond De alderrootste lipjes vond, Daer nu een ander anders wijst, Die Roosemond ten Hemel prijst En in sijn minne-dichten praet, Dat sy my noch te boven gaet?
Sa, valt den Dichter op sijn huyd En haelt u quaeste pijlen uyt En schiet hem vel, en vleys, en been, En borst, en hart, en longh, in tween. Maer treft haer met een pijl van lood Dat sy soo koud zy als de dood, Dat haer het bloed bevries in 't lijff En altijdt even killigh blijff.'
Het is gebeurt, gelijck sy sey: Ick smoock als aengesteecken Hey, Ick smelt, ick smoor, ick blaeck, ick brand In mijn ghetroffen ingewandt; En ghy hebt om u koude borst Een driemael dubbel dicke korst Van ijs, van rijp, van kille snee, En hoe ik ly, ghy lachter mee (*6).
Elaes! ondanckbaer, als ghy zijt, Weet ghy waerom mijn zieltje lijdt? Om dat ick soo u lipjes prees Dat ick het Venus tegen wees (*7). Och, soete schaepje, weest niet quaet; Ghy hebt geen oorsaeck tot u haet, Ghy weet niet wat de gramschap doet, Wanneer sy in de Goden woet.
Laet uwen hoogmoed sacken neer, En 't opgheswollen slincken weer, En doet eens sachte zeden aen, Die sulcken schoonheydt beter staen; En druckt u lipjes aen de mijn, U lipjes, oorsaeck van mijn pijn, U lipjes, welckers ware loff Gaff Venus tot haer toren stoff.
Druckt uwe lipjes, drucktse vry, En suyght doch wat venijns van my, En vat mee van dat viertje (*8) wat Dat soo langh in mijn hertje sat, En weest niet voor de Goon bedeest, Noch voor de Minnemoer (*9) bevreest. Den Hemel selver met de Goon Werd van een soete Meyd geboon (*10).
(*1): oogjes (*2): waszegel (*3): cupidootjes (*4): won (de twistappel van Eris) (*5): Paris, die Venus de appel gaf (*6): om (*7): tegen de haren in streek (*8): vuurtje (*9): Dione, moeder van Venus (*10): een schone maagd gebiedt de goden: vermoedelijk Pallas Athene.
| [6] THE TWELFTH KISS
When Venus got my Rosamund in her sights, she went blind with jealousy. She ordered her cupids to shoot me full of arrows and to freeze Rosamund with a Ieaden shaft. And so it happened: I am afire and Rosamund is now as cold as ice. Once, when Venus first stood Before my goddess - my Rosamund - And saw her blushing cheeks And her eyes as fair as stars And her lips, redder than sealing wax That has been preserved in a marble chest, Then Venus, weeping, called Her little cupids together
And said: "By Jove, what use is this to me. That I once won the golden apple Because the shepherd found My lips to be the reddest of all, If new somebody else can decide otherwise And sing Rosamund's praises to Heave And declare in his love poems That Rosamund surpasses Venus?
Off you go, give that poet something he'll remember: Take your cruellest arrows And pierce in twain his skin, his flesh, his bones, His breast, his heart and lungs. But smite her with a leaden shaft, That she become as cold as death And that the blood in her body may freeze And ever remain so."
It happened just as Venus said; I smell like heather that has been set alight. I melt, I am smitten, I blaze, I burn In my wounded soul, And you, Rosamund, bear a triple crust Of ice, frost and cold snow On your chill bosom, And you laugh, no matter how much I suffer.
Alas, you are ungrateful. Do you know why my soul is in such pain? Because I prized your lips so highly That I offended Venus. O my dear lamb, don't be angry. It is not your fault that you hate me. You do not know what the Gods' wrath Can bring to pass'
Let your puffed-up pride subside And be a good girl, For that suits your beauty better. And press your lips against mine. Your lips that are the cause of my pain, Your lips that l rightly praised, And thus caused Venus' ire.
Press your lips against me And suck some of the poison out of me; Take for yourself some of the fire That has been burning for so long in my heart; Don't be afraid of the cupids, Nor of the Mother of Venus. Heaven and the Gods Will be ruled by a fair maid (*1).
(*1): probably Pallas Athena
Translation: Peter Lockwood |