Home     Grasduinen     Over     Zoektips     FAQs     Disclaimer     Meertens Instituut         english

Nederlandse Liederenbank


Engelse tekst
6. TWAELFSTE KUSJEN (Jacob Westerbaen)

Toen Venus mijn Rozemond in het vizier kreeg, zag ze scheel van jaloezie. Ze beval haar cupidootjes mij met pijlen te doorboren en Rozemond met een loden pijl te bevriezen. En zo geschiedde: ik brand en Rozemond is nu zo koud als een kikker.

Een reys als Venus eerstmael stond
Voor mijn Goddin, mijn Roosemond,
En sagh haer bolle wangen aen,
Haer sterretjes (*1) soo loddrigh staen,
Haer lipjes rooder als een was (*2)
Ghesloten in een marmerkas,
Soo riepse met een droef geween
De kleyne Minne-Goon (*3) by een.

En sey: 'Wat drommel baet my dan
Dat ick den gulden appel wan (*4)
Om dat den Herder (*5) aen mijn mond
De alderrootste lipjes vond,
Daer nu een ander anders wijst,
Die Roosemond ten Hemel prijst
En in sijn minne-dichten praet,
Dat sy my noch te boven gaet?

Sa, valt den Dichter op sijn huyd
En haelt u quaeste pijlen uyt
En schiet hem vel, en vleys, en been,
En borst, en hart, en longh, in tween.
Maer treft haer met een pijl van lood
Dat sy soo koud zy als de dood,
Dat haer het bloed bevries in 't lijff
En altijdt even killigh blijff.'

Het is gebeurt, gelijck sy sey:
Ick smoock als aengesteecken Hey,
Ick smelt, ick smoor, ick blaeck, ick brand
In mijn ghetroffen ingewandt;
En ghy hebt om u koude borst
Een driemael dubbel dicke korst
Van ijs, van rijp, van kille snee,
En hoe ik ly, ghy lachter mee (*6).

Elaes! ondanckbaer, als ghy zijt,
Weet ghy waerom mijn zieltje lijdt?
Om dat ick soo u lipjes prees
Dat ick het Venus tegen wees (*7).
Och, soete schaepje, weest niet quaet;
Ghy hebt geen oorsaeck tot u haet,
Ghy weet niet wat de gramschap doet,
Wanneer sy in de Goden woet.

Laet uwen hoogmoed sacken neer,
En 't opgheswollen slincken weer,
En doet eens sachte zeden aen,
Die sulcken schoonheydt beter staen;
En druckt u lipjes aen de mijn,
U lipjes, oorsaeck van mijn pijn,
U lipjes, welckers ware loff
Gaff Venus tot haer toren stoff.

Druckt uwe lipjes, drucktse vry,
En suyght doch wat venijns van my,
En vat mee van dat viertje (*8) wat
Dat soo langh in mijn hertje sat,
En weest niet voor de Goon bedeest,
Noch voor de Minnemoer (*9) bevreest.
Den Hemel selver met de Goon
Werd van een soete Meyd geboon (*10).

(*1): oogjes
(*2): waszegel
(*3): cupidootjes
(*4): won (de twistappel van Eris)
(*5): Paris, die Venus de appel gaf
(*6): om
(*7): tegen de haren in streek
(*8): vuurtje
(*9): Dione, moeder van Venus
(*10): een schone maagd gebiedt de goden: vermoedelijk Pallas Athene.

[6] THE TWELFTH KISS

When Venus got my Rosamund in her sights, she went blind with jealousy. She ordered her cupids to shoot me full of arrows and to freeze Rosamund with a Ieaden shaft. And so it happened: I am afire and Rosamund is now as cold as ice.
Once, when Venus first stood
Before my goddess - my Rosamund -
And saw her blushing cheeks
And her eyes as fair as stars
And her lips, redder than sealing wax
That has been preserved in a marble chest,
Then Venus, weeping, called
Her little cupids together

And said: "By Jove, what use is this to me.
That I once won the golden apple
Because the shepherd found
My lips to be the reddest of all,
If new somebody else can decide otherwise
And sing Rosamund's praises to Heave
And declare in his love poems
That Rosamund surpasses Venus?

Off you go, give that poet something he'll remember:
Take your cruellest arrows
And pierce in twain his skin, his flesh, his bones,
His breast, his heart and lungs.
But smite her with a leaden shaft,
That she become as cold as death
And that the blood in her body may freeze
And ever remain so."

It happened just as Venus said;
I smell like heather that has been set alight.
I melt, I am smitten, I blaze, I burn
In my wounded soul,
And you, Rosamund, bear a triple crust
Of ice, frost and cold snow
On your chill bosom,
And you laugh, no matter how much I suffer.

Alas, you are ungrateful.
Do you know why my soul is in such pain?
Because I prized your lips so highly
That I offended Venus.
O my dear lamb, don't be angry.
It is not your fault that you hate me.
You do not know what the Gods' wrath
Can bring to pass'

Let your puffed-up pride
subside
And be a good girl,
For that suits your beauty better.
And press your lips against mine.
Your lips that are the cause of my pain, Your lips that l rightly praised,
And thus caused Venus' ire.

Press your lips against me
And suck some of the poison out of me;
Take for yourself some of the fire
That has been burning for so long in my heart;
Don't be afraid of the cupids,
Nor of the Mother of Venus.
Heaven and the Gods
Will be ruled by a fair maid (*1).

(*1): probably Pallas Athena

Translation: Peter Lockwood

Camerata Trajectina (artiest), Dutch madrigals = Hollandse madrigalen: Cornelis Tymanszoon Padbru?, Cornelis Schuyt, Joan Albert Ban. GLO 6042
1997
1: 6