8. OP DE TWEEDRAGHT DER CHRISTE PRINCEN (Joost van den Vondel)
Een gedicht over de internationale politieke toestand. Door een ongelukkige oorlog met Zweden was Duitsland dermate verzwakt, dat het wellicht de Turkse bedreiging niet zou kunnen weerstaan. Zo speelt volgens Vondel de twist van de Christelijke naties het heidendom in de kaart: hij vreest een Turkse inval in de westerse wereld.
De Christe Princen zitten vast
Malkanderen in 't hair.
Gansch Christenrijck vervalt in last,
En 't uiterste gevaer,
Als 't schip dat met gekerfden mast
Flus (*1) schipbreuck lijden zal,
En drijft naer lager wal.
De felle Turck, die Christus kruist (*2),
Ziet ons krackeelen aen.
d'Erf-vyand lacht vast in zijn vuist,
En hoopt den klaeuw te slaen
Van bloed geverft,
Van stof begruist,
In 't hart van 't blind gevecht,
Dat hy 't geschil beslecht.
Zoo 't hem gelucken magh naer wensch
Met zijnen woesten hoop (*3)
Dat hy 's geloofs verswackte grens
Op 't ongezienste sloop (*4),
En vel en vil (*5) zoo menigh mensch
Help God! wat wil 't een dagh
Van rouw zijn en beklagh.
Gelijk een ingeborsten stroom
Zal 't ingelaten heir (*6)
Verdrencken al den Duitschen boôm
En bruizen als een meir (*7)
En spoelen den bebloeden toom
Te Keulen in den Rijn;
Die zal zijn wedde zijn.
Zelf d'andre wereld daer men met
Den hoofde nederwaert
De voeten tegens d'onze zet (*8)
Zal hooren al vervaert
Hoe wy door 't zwaert van Machomet
Gevallen zijn, ten spot
Der vyanden van God.
Dan voelt men hoe men heeft gefaelt
En uit den Burger twist
En brand verdoemden roof gehaelt,
En wolven opgehist
Naer Christus schaepskoy. Dan betaelt
Men zelf zijn eygen roe
En schreit en zucht sich moe.
O Jesus, keer dit voorspoock (*9) af,
Verdrijf die duistre wolck.
Herplant veel eer
Op 't heiligh Graf
Door uw geloovigh volck,
Den Turcken tot gerechte straf,
Den standert van uw naem (*10),
Opdat zich d'afgront (*11) schaem,
Opdat die bloedhond, yeders vloeck (*12),
Met inghetrocken staert,
Gelijck een rekel (*13) Mecha zoeck
En aen zijn' eygen haerd
In eenen onverlichten hoeck
Zich uitstreck naer zijn lust
En laet uw rijck in rust.
(*1): spoedig.
(*2): het Christenrijk kwelt
(*3): horde
(*4): onverwacht slecht
(*5): velt (doodt) en vilt
(*6): leger
(*7): briesen als een merrie
(*8): de antipoden of tegenvoeters
(*9): visioen
(*10): christelijke standaard, vlag
(*11): hel, het Turkse rijk
(*12): door iedereen vervloekt
(*13): laffe hond.
| [8] CONCERNING THE DISCORD BETWEEN THE CHRISTIAN PRINCES
A poem from 1634 about the international political situation. Germany was greatly weakened
after an unfortunate war with Sweden and the dismissal of General Wa/Ienberg in 1634 and possibly could not therefore resist the Turkish threat. This was a very real threat in Vondel's time: Murad IV went to war against Venice and other countries between 1632 and 163 7. According to Vonde/ this is how the quarrel between the Christian nations was to the advantage of the Infidel.
The Christian princes
Contend greatly against each other;
The whole of Christendom is in difficulties
And in extreme danger,
As a ship whose mast has been cut through
Will soon be shipwrecked
And be caught on the lee shore.
The foul Turk, Christianity's torment,
Observes our discords.
Our ancient foe laughs up his sleeve
And hopes to strike his claws »
Red with blood
And befouled with dust --
Into the middle of that senseless fight
That he might make an end to such discord.
If he succeeds in his intent
With his savage horde
0f unexpectedly attacking
The weakened borders of the
Christian world and killing and many folk,
(God be with us!) what a day of mourning
and lamentation that shall be!
The army will
Flow like a torrent
Over the whole of Germany
And snort like a mare;
It will rinse its bloodied reins clean
In the Rhine at Cologne'
The Rhine will be its reward.
Even in the antipodes
Where our opposites
Walk upside down,
People will hear with fear
Of how we were subjected
To the mockery of God's enemies
By Mohammed's sword.
Then people will realise how they erred
In having brought this prey to light
Through their internecine strife
And how they had baited the wolves
Against Christ's sheepfold.
They have sought their own punishment
And cry aloud and sigh until exhausted.
0 Jesus, turn this dreadful vision aside.
Drive the dark cloud away.
Let the Christian banner
once more be planted
on the Holy Grave
by thy faithful people
to the punishment of the Turks
and the shaming of Hell.
Let the bloodthirsty hound, cursed by all.
Return to Mecca with his tail between his legs
Like a cowardly cur.
By his own hearth
In a dark corner
Let him stretch out in pleasure
And leave your kingdom in peace.
Translation: Peter Lockwood |
