|
|
|
[23] VRYAZIE TUSSEN KOERT EN ANGENIET
Giga Anglois
Ostades prent (p. **) lijkt een onschuldig buurpraatje, maar in het Vermaaklyk Buitenleven maakt men er een huwelijksaanzoek van. Koert spreekt Agniet aan, die weduwe is van Symen. Op zijn sterfbed had hij haar laten beloven geen nieuwe man te trouwen om hun naarstig bijeengespaarde kapitaaltje in stand te houden. Maar Koert stelt haar gerust: hij zal hard voor haar werken. Na nog enig tegengestribbel krijgt hij Agniet zowaar het bed in.
LIEBELEI ZWISCHEN KOERT und ANGENIET
Ostades Druck (S. **) sieht aus wie ein unschuldiges Bauerngespräch, aber im Vermaaklyk Buitenleven wird ein Heiratsantrag daraus. Koert spricht Agniet an, die die Witwe von Symen ist. Auf seinem Sterbebett hatte er sie geloben lassen, dass sie keinen neuen Mann heiraten sollte, um das fleißig zusammengesparte Kapital beieinander zu halten. Aber Koert beruhigt sie: er wird hart für sie abreiten. Nach einigem Sträuben bekommt er schließlich Agniet tatsächlich ins Bett.
THE COURTSHIP OF KOERT AND ANGENIET
Van Ostade's etching (p. **) seems to portray an innocent chat, but Vermaaklyk Buitenleven is about a proposal of marriage. Koert proposes to Agniet, Symen's widow. On his deathbed Symen had made her promise not to remarry, thus preserving their hard-earned savings. But Koert sets her mind at rest: he will work hard for her. After some persuasion he does get Agniet to the marriage bed.
Ang'nietje had haare klein Kipjes gevoerd,
Haar Vlasje gesponnen gedraaid of gesnoerd;
't Blank Garen, van kleurtje,
Gehaspeld voor 't deurtje,
Aan stringetjes netjes getoerd.
Koert komt 'er getreden,
En rust zyne leden,
Al leunende, op zyne stok.
Maisje myn lief, myn pangd.
Daer is nu myn hangd,
Ik wouje wel trouwen,
Zegt hy, voor myn Vrouwe,
Kom, treen wy in 't Huwelyks jok.
"Weg," zegtze tot Koertje, "ik blyf 'er allien,
Ik leef veel geruster in stilte, met vre'en.
Myn Symen die zaide:
Ei Wyfje, zo 'k schaide
Hier van u zo mint 'er geen ien.
Myn Symen die was 'er
Een goelyk oppasser.
We hebben mooi goedje vergaerd;
Myn Kas is wel voorzien
Van geld, zo ik mien,
Daer kan ik van leeven.
Nog zy hy: ik geeve
U alles, maer 't boeltje wat spaert."
"Ang'nietje, myn engel, ik zel het vergoen,
Met dooven en wroeten, om voordeel te doen.
O laet ongs een raisje
Vereenen, och Maisje,
Selweeken ik word 'er zo groen! (*1)
Nou, zegtze tot Koertje,
Jou dartele boertje,
Uw vreijen dat zou wel gaen,
Als gy uw mooije praet
Verplaetste in de daed,
Dan word ik uw Wyfje,
Dan min ik uw lyfje,
Dan lap ik het Hailikje aen."
Hy zegt 'er: "Ang'nietje nu ben ik gerust,
Myn liefje, myn suiker, nu eensjens gekust;
Ik zelje zo lieven,
Zo dikwils gerieven,
Ach zoetert, myn brytje, myn lust.
Nu komen ongs goedjes,
Ongs schapen en koetjes,
Ongs boeltjes, ook meê by een.
Liefje, de min brangd in
Myn lyf en myn zin,
Kom wiltze wat koelen,
Wat lessen, wat spoelen,
Ang'nietje ze kruipt na beneên."
"Weg," zegtze, "jou lubbert (*2), het is nog gien tyd
Wagt tot je ter deegen in 't Huwelyk zyt,
Dan kunje het minnen,
Met vreugde beginnen,
Jou hertje dat brangt na de maid."
"Ach, moet ik die plaegen,"
Zegt hy, "nog verdraegen,
Myn lyfje staet in den brangd!
Zagje myn hert en nier,
Ze zyn als het vier
Van binnen en buiten,
Ik kan 't niet meer uiten,
Zo ik 'er geen middelen vangd."
"Kom treên wy na binnen jou guitje, jou fielt (*3),
Zo zegtze, eer het brangden uw hertje vernielt:
De jongeliens kragten
Dientmen te verzagten,
Daer zagelis Symen (*4) van hielt."
"Och," zegt hy, "myn engel.
De minnegods bengel
Die kruipt door myn vlees en bloed.
't Lieven heeft groote kragt,
Geweld en veel magt,
Het prangtje de zinnen,
Het doetje verwinnen.
Het smaektje, lik suiker, zo zoet."
(*1): jeetje, wat word ik geil
(*2): sukkel
(*3): boef
(*4): Symen zaliger
Übersetzung auf Deutsch: Eberhard Nehlsen
English translation: Martin Cleaver | |
|
|
Camerata Trajectina (artiest),
Peeckelharing : muziek rondom - Musik rund um - music around Frans Hals. GLO 6056
|
|
2003
|
|
| 1: 23 |
|
|
|
