[17] Onnutt' en schadelijcken arbeydt (Dirck Raphaelsz Camphuysen)
Hou op die geyl gedicht of minne-klachten maekt,
En menigh Maechd'lijck hert zijn reynicheydt ontschaeckt.
Uw zin-werk is (als rechts) om zinnen te verfraeyen;
Maer wat van zelver wast behoeftmen niet te zaeyen.
Hou op, verweende konst, van malle Malery,
Het voedsel van qua'e lust en fieltsche zotterny.
De jong' en teere rijs breeckt door ontydigh zwaeyen;
En wat van zelver wast behoeftmen niet te zaeyen.
Hou op verwijffde handt, die, t'wijl ghy bezigh zijt
Met nieu fatsoen en dracht (te mildt in geldt en tijdt)
Stâegh-an een nieuwen windt van Zottigheyt laet waeyen;
Al wat van zelver wast behoeftmen niet te zaeyen.
Uit: D.R. Camphuysen, Stichtelycke rymen. Hoorn 1624.
| [17] Useless and Harmful Work (Dirck Raphaelsz Camphuysen)
Stop it, you who write lusty poems and love songs,
And who have robbed the purity from many a maiden's heart
Your meaning is, one might say, to make pretty meanings,
But that which grows of itself need not be sown.
Stop it, proud art, stop that senseless painting,
The food of evil lust and base foolishness.
The young and tender stem breaks from swaying too soon;
And that which grows of itself need not be sown.
Stop it, wifely hand, which, while you're busy
With new fashion and style (too generous with your money and time)
Constantly lets a new wind of nonsense blow;
Whatever grows by itself need not be sown.
From: D.R. Camphuysen, Stichtelycke rymen (Devotional Poems). Hoorn 1624.
Translation: Ruth van Baak Griffioen |
