|
Een nyeu liedeken
DIe vogelkens inder muten
Si singen haren tijt
Waer sal icx mi onthouden
Ic ben mijns liefkens quijt.
Waer sal icx mi onthouden
Ende ic haer so gaerne aensie
Al spreec ic v liefken so selden
Ic scenc v mijn herteken is fier
Ic ginc noch gister auont.
So heymelijc eenen ganck.
Al voor mijns liefkens dore.
Si wist mi cleynen danck
Staet op mijn alder llefste
Staet op ende laet mi in
ic swere v op al mijn trouwe
Ic en had noit lieuer dan dy
Scoon lief laet v gedencken
Dat ic eens die liefste was
Ende lac in uwen armen
Nv ben ic geworden een onwaert gast
Al hebdi mi nv begheuen
Noch drage ic eenen huebscen moet
Die liefte bloeyt winter en somer
Dat de coele mey niet en doet
Hi tooch van sinen handen
Van goude een vingherlijn
hout daer mijn alder liefste
Daer is die trouwe van mijn.
Mer oft yemant vraghet
Wie v dat vingherlinck gaf
antwoort hem met huebsce woorden
die eens die alder liefste was
Ic hoorde ghister auont
So lustelijck eenen sanck.
Mijn liefken die gaet houwen
Ick en weets haer gheenen ondanck
Al heeft si mi nv begheuen
Noch draghe ick eenen huebschen moet
Die liefde bloyet winter en somer
Dat die coele mey niet en doet
Die dit liedeken heeft ghesonghen.
Dat was een ruyter fijn
Sijn herteken ghinck int lichte
Met schoone vroukens fijn
Dit liet heeft hi ghesonghen
Ter eeren der liefste zijn.
In spijt der nijders tonghen
Sijnen naem is Ionghen stijn. | |
|
|
Een schoon Liedekens. Boeck inden welcken ghy in vinden sult. Veelderhande liedekens. Oude ende nyeuwe Om droefheyt ende melancholie te verdrijuen. Item hier sijn noch toe ghedaen Meer dan Veertichderhande nyeuwe/ liedekens die in gheen ander liedekens boecken en staen. Hier achter aen vervolghende [Antwerps liedboek]
|
|
1544
|
| Wolfenbüttel Herzog August Bibliothek: A: 236.5 Poet |
| f16r |
|
| DBNL/werkgroep Joldersma, naar bron, diplomatisch. |
